Cameron belooft harde onderhandelingen met de EU

Het enthousiasme van de Conservatieven voor de premier is begrijpelijk: in mei behaalde hij -ietwat onverwacht- een absolute meerderheid in het parlement. De toespraak van Cameron was dan ook een erg triomfantelijk gebeuren.

Centraal daarbij stond de verkiezingsbelofte van mei waarin Cameron de Britten nog voor 2017 wil laten beslissen over al dan niet lidmaatschap van de EU. Zelf is hij voorstander, maar hij gebruikt het referendum wel om betere voorwaarden voor Albion af te dwingen bij de EU-partners, een beetje zoals Margaret Thatcher dat in de jaren 80 kon.

Nu is Europa "too big, too bossy and too interfering" (te groot, te bazig en te bemoeizuchtig), aldus Cameron. Hij wil bekomen dat Londen meer zelf kan beslissen, iets waar veel Britten zich in kunnen vinden. Cameron houdt ook niet vast aan een romantisch beeld over Europese integratie, maar voor hem staan Britse welvaart en Britse invloed in Europa centraal.

Cameron keek met tevredenheid terug op zijn eerste vijf jaar als premier, waarin vooral de economie centraal stond. In deze ambtstermijn wil hij vooral de sociale problemen in zijn land aanpakken.

Hij wil meer sociale mobiliteit, het bestrijden van extremisme en armoede, en meer mensen toelaten om een eigen woning te verwerven. De stijging van de vastgoedprijzen in grote steden zoals Londen is de voorbije jaren fors de pan uitgevlogen en veel mensen worden gedwongen om er te vertrekken en lang te pendelen.

Dat wil Cameron ombuigen door de bouw van 200.000 nieuwe en betaalbare woningen tegen 2020. Die zouden met een korting worden aangeboden aan mensen onder de 40 jaar, die in ruil dan wel moeten beloven dat ze dat huis ook bewonen en een tijdlang in bezit houden.

Cameron ging ook de huidige oorlogen in het Midden-Oosten niet uit de weg. Hij wil dat Groot-Brittannië mee een belangrijke rol gaat spelen bij het verslaan van de terreurgroep IS, die grote delen van Syrië en Irak bezet houdt. 

Toch wil Cameron niet weten van toenadering tot de Syrische leider Bashar al-Assad. Rusland hoopt dat de dreiging van IS de westerse landen tot toenadering met Assad zal bewegen en onder meer de Duitse bondskanselier Angela Merkel leek daar niet afkerig van.

"Assad moet weg!", klonk het echter duidelijk bij Cameron, die nog altijd vindt dat de Syrische president met het geweld tegen zijn eigen bevolking de oorzaak is van de huidige crisis in Syrië en niet de oplossing. Britse vliegtuigen nemen nu al deel aan westerse luchtaanvallen tegen IS en Al Qaeda in Syrië en Irak.