De stad New Orleans is uit haar as herrezen
"Onze stad staat er weer en dit herstel is een van de meest opmerkelijke verhalen ter wereld van tragedie, overwinning, wederopstanding en verlossing. Kortom: veerkracht", zegt burgemeester Mitch Landrieu. Ruim 1.800 mensen kwamen om het leven aan de kust van het zuiden van de Verenigde Staten, de meerderheid in New Orleans, en meer dan een miljoen inwoners werden geëvacueerd toen de orkaan van categorie 5 (de hoogste van de schaal) op 29 augustus 2005 toesloeg. De financiële balans overschrijdt de 150 miljard dollar.
De ontoereikende reactie van de autoriteiten toonde aan dat het land gefaald had in het verbeteren van de noodprocedures, ondanks de miljarden die in de binnenlandse veiligheid gepompt werden na de aanslagen van 11 september 2001. New Orleans, ooit de grootste slavenmarkt van de Verenigde Staten, was voor de storm verdeeld door huidskleur, er was veel criminaliteit, onderfinanciering van scholen, een verouderende infrastructuur en een slome economie.
De stad moest een fundamentele vraag beantwoorden voor de heropbouw na Katrina: moet alles weer hetzelfde worden of is dit een gelegenheid voor een positieve verandering?
New Orleans heeft zich danig herpakt
"Na een ramp zoals met Katrina lijkt een stad zich als het ware te zien als een getraumatiseerd individu" dat zich afvraagt of het zijn leven niet anders moet leiden, meent Sean Cummings, een bouwpromotor uit het hogere segment die het merendeel van het stadscentrum renoveerde. Volgens Cummings had New Orleans verandering nodig.
10 jaar later bloeit de economie. De bezettingsgraad van de hotels is hoger dan voor de orkaan, sinds 2010 zijn 14.000 banen gecreëerd en het ritme waarop bedrijven worden opgericht, ligt 64 procent boven het nationale gemiddelde. De criminaliteit is gedaald, het aantal moorden lag in 2014 op het laagste niveau in 43 jaar en de gevangenispopulatie daalde met twee derde. De scholen gingen er ook op vooruit, met leerlingen die hogere cijfers en vaker een diploma halen.
Hoewel de stad op allerlei vlakken hersteld is, moet er nog heel wat gedaan worden, meent de voorzitter van de gemeenteraad, Jason Williams: "New Orleans is verre van een bemiddelde stad en heeft te lijden van generatiearmoede." Bovendien zijn de herstellingswerken aan de door Katrina beschadigde gebouwen, hoogspanningslijnen, supermarkten, ziekenhuizen, huizen en dijken nog altijd niet klaar.
Een gemeenschap die nooit terugkeerde
New Orleans heeft de op één na grootste inkomenskloof tussen rijk en arm van de Verenigde Staten, en de levensverwachting in de achtergestelde wijken bedraagt slechts 54 jaar, 25 jaar minder dan in de betere wijken enkele kilometers verderop.
Rosana Cruz, van de organisatie Race Forward voor raciale rechtvaardigheid, beschuldigt de burgemeester ervan prioriteit te geven aan de toeristen en nieuwkomers, in plaats van aan de mensen die sinds jaar en dag in de stad wonen (of woonden). "Die aanpak is een bananenrepubliek waardig", vindt ze.
Sommige bewoners zeggen dat de sfeer van de stad veranderd is. Een groot deel van de bevolking is nooit teruggekeerd. New Orleans heeft 100.000 bewoners verloren vergeleken met de periode voor Katrina, en veel van de huidige inwoners zijn nieuwkomers. De zwarte bevolking maakte in 2013 slechts 60 procent van het totale aantal bewoners uit, tegen 68 procent in 2000 volgens de jongste tellingen.
Asia Rainey, dichteres en hoofd van een kleine onderneming, groeide op in de Lower Ninth Yard, een wijk die hard getroffen werd door de orkaan. Ze treurt vandaag nog om de vrienden, familie en een gemeenschap die nooit terugkeerden. "We houden het moeilijk vol", zegt ze. "New Orleans kan New Orleans niet zijn zonder de mensen die de stad gemaakt hebben."