Held van Sousse: "Schutter deed kalm zijn ronde, als een postbode"

Toen het koppel op die noodlottige 26e juni aan het strand toekwam, waren hun gebruikelijke plaatsjes ingenomen, en ze zetten zich wat dichter bij de zee in strandstoelen. Op het strand ging alles zijn gewone gangetje, en Matthew smeerde zonnebrandcrème op Saera's rug, toen de schutter Seifedinnne Rezqui iets verder een ouder Duits koppel doodschoot.

"Toen de schoten werden afgevuurd op het Duitse koppel, drong dat niet door tot Saera", zei Matthew in The Daily Mail. "De eerste seconden toch niet. Later zei ze dat ze dacht dat het een grap was, een of ander spelletje."

Toen de schutter vervolgens zijn AK-47-machinegeweer op Saera richtte, reageerde Matthew onmiddellijk. "Toen ik het eerste schot hoorde, reageerde ik zonder na te denken. Ik herinner me dat ik Saera vastgreep, haar ronddraaide en bovenop haar viel", zei de gewezen rugbyspeler in The Mirror.

"Op dat ogenblik werd ik neergeschoten. Het deed eerst geen pijn, het was een vreemd gevoel, en ik zei tegen Saera: 'Jezus, ik ben geraakt'."

Matthew kon zichzelf niet beschermen en hij werd nog eens geraakt door twee kogels. Een kogel ging recht door zijn arm, een tweede raakte hem onderaan in zijn buik, en de derde boorde zich in zijn borstkas, net boven zijn hart.

"Ik ging met mijn hand over mijn maag, en toen voelde ik de pijn, en zag ik al het bloed op mijn blauwgroene Lacoste shirt. Ik was boos en begon te panikeren. Ik lag met mijn gezicht naar Saera onder de ligstoel. Ik zei, 'Schat, ik ga sterven'."

Op dat ogenblik zei ik haar dat ze de kinderen moest zeggen dat ik van hen hield, en dat ze moest maken dat ze wegkwam, voor de kinderen. Ik wilde niet dat ze wegging, maar ik wist dat de kinderen minstens één ouder nodig hadden." Het paar heeft twee kinderen, de zesjarige Tegan en de 14 maanden oude Caden, die in Wales bij Saera's ouders waren achtergebleven.

Matthew herinnerde zich ook dat hij te midden van het tumult opkeek en oog in oog stond met de 23-jarige schutter Seiffedine Rezgui. "Nadat ik geraakt was, raakte ik een fractie van een seconde buiten bewustzijn, maar toen ik weer bijkwam, kon ik hem zien van waar ik lag", zei Matthew in The Mirror.

"Er was geen emotie in zijn gezicht te zien. Hij zag er uit als een postbode die zijn ronde doet, maar in plaats van brieven af te leveren, liep hij rond terwijl hij mensen neerschoot. Hij had het geweer in zijn hand en schopte de ligstoelen omhoog, en schoot dan de mensen neer die zich er onder verscholen. Hij wou er zeker van zijn dat ze dood waren, en schoot telkens drie keer."

Ook de 26-jarige Saera, afgestudeerd als accountant, doet haar verhaal, gezeten op het ziekenhuisbed van Matthew. "Ik lag in het zand te huilen, ik wou Matthew niet alleen laten. Maar ik moest proberen hulp te gaan halen. Matthew zei me het op een lopen te zetten toen het schieten een ogenblik ophield en de schutter achter duinen verdween. We dachten dat hij aan het herladen was, en dat dit mijn kans was om te ontsnappen."

Saera liep snikkend naar het nabijgelegen Bellevue Hotel. "Ik was hysterisch en riep naar mensen dat ik hulp nodig had voor Matthew. Maar ze deinsden terug. Ik denk dat ze niet wisten wat er gaande was en ik zat helemaal onder het bloed van Matthew."

Matthew probeerde intussen zelf zich in veiligheid te brengen, ondanks zijn levensgevaarlijke verwondingen. "Ik had me omgedraaid om te zien of Saera weggeraakt was. Er klonken nog steeds schoten en er was constant geschreeuw. Toen hoorde ik personeel van het hotel me roepen om naar hen toe te komen."

Matthew kroop op handen en voeten naar hen toe en geraakte uiteindelijk ook in het Bellevue. Daar bleef hij meer dan een uur zonder enige verzorging, en toen de geweerschoten dichterbij kwamen, moest hij opnieuw vluchten. Op een bepaald ogenblik kwam hij daarbij in een gang terecht op de tweede verdieping van het hotel, en in een bezemkast in die zelfde gang, had Saera zich verstopt, samen met drie andere toeristen...

Matthew ging echter verder en strompelde uiteindelijk het hotel uit, terwijl Saera tot duizend telde, en toen alles stil was, uit de bezemkast kwam. De verantwoordelijken van het hotel vertelden daarop dat de schutter doodgeschoten was.

Saera probeerde vervolgens opnieuw naar het strand te geraken om op zoek te gaan naar Matthew, maar ze werd door de politie tegengehouden. Ze bekeek dan maar de draagberries met lijken die in het hotel werden binnengedragen, om te zien of Matthew een van hen was. "Ik moest telkens het laken wegtrekken om te kijken. Als de haarkleur niet die van Matthew was, voelde ik een golf van opluchting, maar het was vreselijk om al die dode mensen te zien", zo zei ze.

Intussen was Matthew buiten het hotel een gewapende politieagent tegen het lijf gelopen, en die was er in geslaagd een ziekenwagen tegen te houden voor Matthew. Enkele minuten later kwam de ziekenwagen aan in het ziekenhuis, en Matthew werd, terwijl hij bleef vragen naar nieuws over Saera, meteen naar het operatiekwartier gebracht.

Uiteindelijk bereikte dat nieuws ook het hotel waar Saera nog steeds op zoek was naar haar verloofde, en een vertegenwoordiger van de touroperator meldde Saera eindelijk het goede nieuws: Matthew leefde nog en stond op het punt om geopereerd te worden. "Ik zeeg in elkaar voor de voeten van de vrouw en iedereen juichte. Het moet zowat een uur later geweest zijn dat ik hem eindelijk kon spreken. Hij zei dat hij oké was en van me hield, en ik kon niet geloven dat hij nog leefde. Ik zei dat ik ook van hem hield en dat ik onmiddellijk naar hem toe kwam", zei Saera.

"In het ziekenhuis zei een Britse vrouw me dat ze met Matthew in de ziekenwagen had gezeten en dat hij overleden was aan een hartaanval. Mijn wereld stortte in elkaar, maar toen realiseerde ik me dat dat niet waar kon zijn, aangezien ik Matthew nog gesproken had. Ik haastte me naar de anesthesist en die vertelde me dat Matthew in orde was en bracht me naar de intensieve zorg-afdeling. Ik omarmde hem, en kuste hem, waarbij ik hem pijn deed. Het was het meest fantastische gevoel ooit, ik voelde dat ik opnieuw adem kon halen."

Later ontdekte Saera dat het hart van Matthew een ogenblik gestopt was tijdens de operatie om de kogels te verwijderen. "Toen de dokter het me vertelde, grapte hij: 'Wat gaat er nog nodig zijn om jou te doden?' Hij zei me dat ik na zes maanden volledig genezen zou zijn, op de littekens na", zei Matthew.

Nu Matthew opnieuw in Wales is, en daar verzorgd wordt, zijn de dokters echter minder optimistisch. Hij heeft schade opgelopen aan de zenuwen in zijn linkerbeen en arm, en het is niet zeker dat die geheel zal verdwijnen. Het paar krijgt ook psychologische bijstand.

Het koppel is echter vast besloten om wat er gebeurd is in Sousse, hun toekomst niet te laten vergallen. Ze hebben hun huwelijksdatum vervroegd naar deze periode volgend jaar, zodat ze iets positiefs hebben om naar uit te kijken, en een gelukkige dag om te gedenken in de toekomst, en zo de verschrikkingen van deze beproeving te verhullen.

"Ik weet niet hoe het komt dat ik hier nog ben", zei Matthew. "Maar we hebben het overleefd en we houden van elkaar. We willen trouwen, en dat is nu belangrijker dan ooit."

"Ik heb mijn dochter verteld dat er een stoute man was, die echt vreselijk was tegen iedereen, maar dat papa mama gered heeft, en een held is", zei Saera. "Ik dank mijn leven aan hem, daar bestaat geen twijfel over. En de manier waarop hij de fysieke en mentale kracht gevonden heeft om door te blijven gaan nadat hij dacht dat hij ging sterven, is ongelooflijk. Hij is mijn held, zoveel is zeker."

Matthew zelf vindt van niet. "Ik zou niet zeggen dat ik een held ben, het gebeurde allemaal zo snel. Al wat ik weet, is dat ik de gelukkigste man op aarde ben."