Principeakkoord tussen Soedan, Ethiopië en Egypte voor stuwdam op de Nijl
De Egyptische president Abdel Fatah al-Sissi, zijn Soedanese collega Omar el-Bashir en de Ethiopische premier Hailemariam Desalegn woonden de plechtigheid bij.
"Ik garandeer dat de constructie van de stuwdam niet alleen Ethiopië ten goede komt, maar ook de belangen van Egypte en Soedan dient", verklaarde Desalegn, wiens land initiatiefnemer van het project is. Delasegn voegde eraan toe dat de dam geen enkel negatief effect zal hebben op de landen stroomafwaarts en de Egyptische bevolking niets in de weg zal gelegd worden.
"Historisch akkoord"
Egypte, dat afhankelijk is van de Nijl voor zijn drinkwater en irrigatie van de landbouwgronden, twijfelde er aanvankelijk aan dat de Ethiopische stuwdam het debiet van de Nijl niet zou beïnvloeden.
"We hebben beslist om mee te werken en vertrouwen te stellen in het belang van de ontwikkeling", luidde het commentaar van de Egyptische president in Khartoem, die er op wijst dat hij een principeakkoord heeft ondertekend dat nog moet vervolledigd worden. Het slotakkoord zal volgens Sissi "in het voordeel zijn van Ethiopië, zonder de belangen van Egypte en Soedan te schaden". Omar el-Bashir van zijn kant sprak van een "historisch" akkoord.
Grootste dam van Afrika
Ethiopië was in mei 2013 begonnen het water van de Blauwe Nijl om te leiden voor de constructie van deze stuwdam van 6.000 megawatt, die, als de werken in 2017 zijn beëindigd, de grootste van Afrika zal zijn.
Egypte vindt dat zijn "historische rechten" op de Nijl zijn gegarandeerd door twee verdragen uit 1929 en 1959 die het land net als Soedan recht geven op tot 87 procent van het totale debiet van de Nijl, en een vetorecht op elk project dat op de stroom gelanceerd wordt.
Die verdragen worden gecontesteerd door het merendeel van de andere landen in het Nijlbekken, waaronder Ethiopië, die in 2010 een apart akkoord sloten dat hen het recht geeft op de ontwikkeling van projecten op de stroom zonder de goedkeuring van Caïro.
Egypte gaf toen lucht aan zijn ontevredenheid door zich terug te trekken uit het NBI (Nijl Bassin Initiatief) van 1999, een samenwerkingsverband van de tien landen aan de Nijl, vooraleer zich weer bij het NBI aan te sluiten in februari 2015.