Poetin geeft toe dat hij de Krim wou heroveren
De volledige documentaire is nog niet uitgezonden, maar wel werd gisteravond een trailer getoond op de Russische staatstelevisie. Daarin was Poetin te zien tijdens een bijeenkomst met de top van het leger en de geheime diensten en dat in de nacht van 22 op 23 februari van vorig jaar.
Die meeting was bijeengeroepen om de geplande vlucht van de toen net afgezette pro-Russische president Viktor Janoekovitsj. Volgens Poetin dreigde Janoekovitsj "geliquideerd te worden" en gaf hij daarom de veiligheidsdiensten het bevel om de ex-president veilig naar Rusland te brengen.
"We beëindigden de vergadering om zeven uur in de ochtend. Toen we afscheid namen, vertelde ik al mijn collega's dat we gedwongen waren om de Krim terug naar Rusland te brengen", zo zei Poetin.
Vier dagen later, op 27 februari, bezetten gewapende mannen in uniformen zonder kentekens het parlement van de Krim en andere overheidsgebouwen en hesen ze er de Russische vlag. Oekraïne was niet in staat iets terug te doen en de Oekraïense troepen zaten geblokkeerd in hun eigen bases. Op 16 maart werd op de Krim een erg omstreden "referendum" georganiseerd, waarbij gekozen werd voor aansluiting bij Rusland. Twee dagen later ondertekende Poetin het decreet waarbij Rusland de Krim officieel annexeerde.
Moskou wou de Krim altijd al terug
Tot nu toe heeft Rusland altijd ontkend dat het iets maken had met de verovering van de Krim die officieel uitgevoerd werd door de pro-Russische meerderheid van de bevolking op dat schiereiland. Later heeft Poetin wel toegegeven dat er troepen werden gestationeerd op de Krim om de "zelfverdediging van de lokale separatisten te ondersteunen".
De snelheid waarmee die annexatie werd uitgevoerd en het erg professionele optreden van de "soldaten zonder kentekens" doen echter vermoeden dat het niet gaat om een samenraapsel van lokale separatisten, maar wel van goed getrainde en gedisciplineerde soldaten die werkten volgens een doordacht plan dat mogelijk al jaren in een schuif van het Kremlin lag.
De aanhechting bij Rusland werd inderdaad gesteund door een groot deel van de Russische meerderheid op de Krim. Die heeft het nooit verteerd dat voormalig Sovjetleider Nikita Chroestsjow -zelf een Oekraïner van Russische afkomst- in 1954 de Krim overhevelde van Rusland naar Oekraïne. Chroestsjow wou toen wat goodwill kweken na de brutale repressie van het Oekraïense nationalisme na de Tweede Wereldoorlog door Stalin. De overheveling leek toen onschuldig, want niemand kon toen voorzien dat de Sovjet-Unie later uit elkaar zou vallen.
Bij al die Russische verzuchtingen moet wel opgemerkt worden dat de Russische meerderheid op de Krim zelf "kunstmatig" is en het gevolg van etnische zuiveringen. In 1944 deporteerde Stalin de Tataarse bevolking die tot dan toe de meerderheid vormde op de Krim naar Siberië. Een aantal Tataren mocht onder Mikhail Gorbatsjov terugkeren, maar het bleef een kleine minderheid op de Krim. De Tartaren waren in meerderheid overigens gekant tegen de annexatie door Rusland, maar worden er nu stevig onderdrukt en velen zoeken hun toevlucht in de rest van Oekraïne of in de EU.
