Was Winston Churchill in de ban van de islam?
De brief is ontdekt door de historicus Warren Dockter van de Universiteit van Cambridge en werd in 1907 geschreven door Gwendoline Bertie, de schoonzus van Churchill.
In de brief vraagt Bertie de politicus om zich niet te bekeren tot de islam. Blijkbaar maakte de vrouw zich zorgen over de fascinatie die Churchill toen voelde voor de islam en de Arabische cultuur. In een andere brief uit 1907 schreef Churchill zelf dat hij fantaseerde dat hij een pasja was, een eretitel in het Turks-Ottomaanse rijk.
Churchill was geen onbekende in de regio. Als jonge militair was hij gestationeerd in Brits-India in het grensgebied met Afghanistan. In 1898 nam hij deel aan de Britse expeditie die het rijk van de Mahdi, de moslimheerser over Soedan, veroverde.
Of hij echt een bekering tot de islam overwoog, is echter onzeker. Churchill was een stevige whiskydrinker en een overtuigd atheïst. Fascinatie met een cultuur is nog iets anders dan bekering. Churchill was twee keer premier, tijdens de oorlog tussen 1940 en 1945 en tussen 1951 en 1955.
Lawrence, Philby, Shakespear, Bell...
Winston Churchill was overigens niet de enige Brit die in die tijd dweepte met het Midden-Oosten. Tijdens de Eerste Wereldoorlog speelden onder meer T.E. Lawrence (Lawrence of Arabia) en andere militairen en adviseurs een grote rol bij het aanzetten van de Arabieren tot een opstand tegen de Turken.
Het ging om een kleurrijk gezelschap; van John Philby (de vader van de Sovjetspion Kim Philby), die overliep naar de Saudi's en moslim werd, ene William Shakespear (niet de schrijver) en Gertrude Bell, op wiens voorstel de Britten na de oorlog Irak samenstelden uit drie provincies van het Turks-Ottomaanse rijk in Mesopotamië.