Mysterie Bermudadriehoek mogelijk ontsluierd

BBC-journalist Tom Mangold beet zich vast in enkele verdwijningszaken en komt met enkele zeer plausibele verklaringen voor de verdwijning van twee Britse commerciële vliegtuigen eind jaren 40, met in totaal 51 passagiers en bemanningsleden aan boord. Technische mankementen en brandstoftekort lijken de oorzaken te zijn geweest.

In de jaren 40 was de lijn Londen-Bermuda de langste rechtstreekse commerciële vliegreis ter wereld. Vliegtuigen die die het ruim 3.000 kilometer lange traject vlogen, moesten bijtanken op de Azoren vooraleer door te vliegen naar Bermuda.

Vliegtuigen die nu naar Bermuda vliegen, hebben doorgaans nog voldoende brandstof over om een noodstop te kunnen maken aan de Amerikaanse oostkust, ruim 1.000 kilometer verderop. Maar in de jaren 40 waren vliegtuigen heel wat minder betrouwbaar.

British South American Airways (BSAA), de maatschappij die indertijd op de beruchte route vloog, had een bijzonder slechte reputatie. In 3 jaar tijd gebeurden er 11 zware ongelukken, 5 vliegtuigen crashten, waarbij 73 passagiers en 22 bemanningsleden om het leven kwamen.

Op 30 januari 1948 verdween elk spoor van een BSAA Tudor IV-toestel, bijgenaamd de "Star Tiger". Er waren 25 passagiers en 6 bemanningsleden aan boord, maar ook van hen werd geen spoor teruggevonden.

Het vliegtuig was een omgebouwd oorlogstoestel dat vervolgens voor passagiersvluchten werd ingezet. Wegens zijn erbarmelijke veiligheidsresultaten werd het toestel echter op nonactief gezet. Enkel BSAA bleef het gebruiken.

Wat er precies gebeurde, is niet duidelijk, maar uit Mangolds onderzoek blijkt dat het toestel al met technische problemen kampte nog voor het de Azoren bereikte. Onder meer één van de kompassen had al de geest gegeven.

Daarnaast had de piloot -vermoedelijk om het aan boord van het vliegtuig behaaglijk warm te houden- besloten om voortdurend op zo'n 2.000 voet (ruim 600 meter) hoogte te vliegen. Daardoor werd de brandstof ook sneller opgebruikt. "Als ze op 2.000 voet vlogen, zullen ze heel wat brandstof verbruikt hebben" meent Eric Newton, één van de meest ervaren onderzoekers bij het Britse ministerie van Luchtvaart.

"Op dergelijke beperkte hoogte heb je bijzonder weinig marge om nog manoeuvers uit te voeren. Indien er een probleem is opgedoken, kunnen ze hun hoogte in enkele seconden verloren hebben en in zee zijn gestort."

Bijna een jaar na de verdwijning van de Star Tiger verdween een andere Avro Tudor IV  van de aardbodem tussen Bermuda en Jamaica. Toen het laatste signaal werd opgepikt, vloog het toestel nog op bijna 6.000 meter hoogte, een hoogte waarop het erg onwaarschijnlijk was dat het zonder brandstof was gevallen.

Volgens Don Mackintosh, een voormalige piloot bij BSAA, kan het falen van het toestel best aan technische mankementen worden toegeschreven. "De verwarmingsinstallatie aan boord lekte brandstof op een hete buis, en zat ook vrij dicht bij de hydraulische pijpen", klinkt het.

Volgens Peter Duffey, een andere voormalige piloot van de maatschappij, gelooft ook dat de nabijheid van de verwarming bij de hydraulische pijpen wellicht de oorzaak van de ramp was. "Volgens mij is er hydraulische stoom gelekt, die in een opgewarmde verwarmingsinstallatie terechtkwam en vervolgens een explosie veroorzaakte", aldus Duffey.