Voormalige First Lady Nancy Reagan is overleden

Op 6 juli 1921 wordt in New York City Nancy Davis Reagan geboren als Anne Frances Robbins. Vanaf haar geboorte wordt ze door haar moeder "Nancy" genoemd.

Nancy is het enige kind van zakenman Kenneth Seymour Robbins en actrice Edith P. Luckett. Al op erg jonge leeftijd scheiden haar ouders. Omdat haar moeder als actrice veel de baan op moet, gaat Nancy noodgedwongen bij haar oom en tante in Bethesda, Maryland, wonen.

Ze mist er haar ouders heel erg en voelt zich vaak eenzaam. "Het liefst had ik dat mijn moeder in New York op de planken stond en mijn tante me met de trein naar de stad bracht om bij haar te zijn", vertelt ze later zelf.

Als Nancy acht jaar is, trouwt haar moeder met een neurochirurg en verhuist ze met hen naar Chicago. Al snel beschouwt ze haar stiefvader, Loyal Davis, als haar echte vader en hij adopteert haar in 1935. Haar naam wordt dan officieel veranderd in Nancy Davis.

Van 1939 tot 1943 studeert ze dramatic arts aan het Smith College in Northampton, Massachusetts. Na haar studie gaat Nancy Davis aan het werk als verkoopster in een supermarkt in Chicago en daarna als verpleegster-assistent in diezelfde stad.

Enkele vrienden van haar moeder geven het startschot voor haar acteercarrière. De eerste rol van de jonge vrouw is een personage zonder tekst in een rondtrekkende theaterproductie. Het stuk haalt Broadway waar Nancy een kleine rol krijgt in de musical Lute Song (1946). Ze vestigt zich in "The Big Apple".

Na een succesvolle screentest voor haar eerste speelfilm "The doctor and the girl" verhuist ze in 1949 naar Hollywood, Californië. Ze tekent een contract van zeven jaar bij MGM studio's en speelt in een tiental films, meestal getypecast als trouwe echtgenote, verantwoordelijke jonge moeder of stabiele huisvrouw. Haar favoriete rol op het witte doek is die van Mrs. Katherine Mead in "Night into morning", met Ray Milland.

Als er plots geen rolaanbiedingen meer volgen, komt de actrice te weten dat ze op een zwarte lijst van de filmindustrie staat. Die lijst waarschuwt producers voor communistisch gezinden. Maar Nancy heeft helemaal geen banden met communistische organisaties. Het gaat om een andere actrice met dezelfde naam.

Op die manier ontmoet ze Ronald Reagan die ze als voorzitter van de "Screen Actors Guild" benadert om haar te helpen met het probleem. Davis beschrijft die ontmoeting later als: "I don't know if it was exactly love at first sight, but it was pretty close" (Ik weet niet of het precies liefde op het eerste gezicht was, maar het kwam er toch heel kort bij in de buurt).

Ronald Reagan is zelf eerst sceptisch ten opzichte van een nieuw huwelijk. Hij heeft net een pijnlijke scheiding achter de rug met Jane Wyman, met wie hij twee kinderen heeft, Maureen en Michael.

Drie jaar na hun eerste ontmoeting vraagt Reagan Nancy Davis toch ten huwelijk. Het paar verlooft zich in het Chasen's restaurant in Los Angeles en trouwt op 4 maart 1952 in de Little Brown Church in San Fernando Valley. Acteur William Holden is getuige.

In 1952 krijgen Nancy en Ronald Reagan een dochter Patricia Ann en in 1958 een zoon Ronald Prescott. Nancy Reagan neemt snel de rol van huisvrouw op. Ze is ook moeder voor Ronalds kinderen uit zijn eerste huwelijk.

Omstanders omschrijven hun huwelijk als heel hecht en intiem. Reagan noemt zijn vrouw vaak "mommy" en zij noemt hem "Ronnie". Als Reagan in 1981 in het ziekenhuis wordt opgenomen, slaapt zij met zijn shirt aan om hem toch bij zich te voelen. Tijdens het presidentschap van Reagan tonen ze vaak openlijk hun genegenheid voor elkaar. Nancy zegt zelf ook: "My life really began when I married my husband" (Mijn leven is pas echt begonnen toen ik met mijn man ben getrouwd).

Van 1966 tot 1974, de periode dat haar man gouverneur van Californië is, houdt Nancy Reagan zich bezig met verschillende goede doelen. Zo bekommert ze zich om het lot van Vietnamveteranen, ouderen en gehandicapte kinderen.

Wanneer ze in 1981 first lady wordt, kondigt ze onmiddellijk aan dat ze het interieur van het Witte Huis grondig gaat aanpakken. Zo bestelt ze onder meer een kostbaar nieuw servies en hoewel dit met een extern fonds wordt bekostigd, valt dit toch in slechte aarde, omdat de Amerikaanse economie in die tijd in een recessie zit. De presidentsvrouw wordt ervan beschuldigd een snob te zijn die niet meeleeft met de Amerikanen die lijden onder de crisis.

In 1982 slaagt Nancy Reagan erin om haar negatieve imago op te poetsen door zich in te zetten voor de antidrugscampagne "Just say no". Ze bezoekt veel rehabilitatiecentra in de Verenigde Staten en in het buitenland.

Haar belangrijkste rol als First Lady is die van persoonlijke beschermer van de president. Dat wordt heel concreet op 30 maart 1981 bij de moordaanslag op haar man. Van dan af wil ze alle details van zijn agenda weten en raadpleegt ze bij iedere afspraak een astroloog.

Algemeen wordt aangenomen dat Nancy Reagan achter de schermen een grote invloed had op de politiek van haar echtgenoot. Ze is erg bezig met zijn gezondheid, met wat hij eet, wanneer hij rust en ze kijkt er nauwgezet op toe dat hij niet overwerkt geraakt.

In 1987 krijgt de First Lady borstkanker. Ze ondergaat een amputatie en geneest. Twee jaar later zit het presidentschap erop voor haar man en gaat het echtpaar met pensioen in hun huis "The Reagan Ranch" in Santa Barbara, Californië.

Daar besteedt ze het meeste van haar tijd aan de zorg van haar man, die in 1994 Alzheimer krijgt. Ze blijft ook actief betrokken bij de Reagan bibliotheek en steunt stamcelonderzoek. In 2004 sterft de oud-president.

Ze is heel slecht te been en kan ook daardoor de begrafenis van Margaret Thatcher niet bijwonen in april 2013. De Britse premier Thatcher en president Reagan waren politiek gelijkgezinden indertijd.

De laatste jaren is Nancy Reagan door haar zwakkere gezondheid en haar hoge leeftijd sowieso niet vaak in het openbaar verschenen. Ze is haar man heel erg blijven missen.