"Van mij mag "Thuis" gerust nog wat vooruitstrevender zijn"

In de jaren 90 en het begin van deze eeuw was ze niet van het kleine scherm weg te denken. En toch besliste Pascale Bal tien jaar geleden om het roer helemaal om te gooien. “Het was een heel bewuste keuze en ik heb er nog altijd geen spijt van”, zegt de gewezen actrice en presentatrice.

We ontmoeten Pascale Bal bij haar thuis tijdens een van de deze zomer erg talrijke warme dagen. Samen met haar zoontje van tien woont ze in Zemst, in de rand rond Vilvoorde. De mediacarrière van weleer heeft ze ingeruild voor de farmaceutische sector. Een keuze die in de eerste plaats was ingegeven door financiële zekerheid.

Deredactie: Van de wereld van de camera naar de wereld van apothekers en artsen, dat is geen evidente carrièreswitch.

Pascale Bal: Dat is ook zo, maar ik vond dat destijds, tien jaar geleden ondertussen, mijn toekomst in media onzeker was. Als presentatrice en actrice was ik soms ingeschreven als bediende en een andere keer weer als zelfstandige. Dat zijn twee statuten die niet goed met elkaar matchen. Daarom vond ik het beter om een vaste job te hebben.

Deredactie: Je hebt gekozen voor een sector waar je toen nauwelijks iets van kende. Hoe verliep de kennismaking?

Bal: Ik heb altijd van sales gehouden en ik voelde dat dit in mij zat. Daarom ben ik mij ook gaan herscholen, ik heb bijvoorbeeld lessen Word, Powerpoint en Excel gevolgd. Dat zijn allemaal zaken waar ik in mijn mediatijd nooit ben mee bezig geweest. Bij een Italiaanse werkgever ben ik huisartsen en cardiologen gaan bezoeken met hartmedicatie. Dat was redelijk zware materie waar we overigens ieder jaar een zwaar examen over moesten afleggen. 50 procent halen was niet goed genoeg, dat moest minstens 80 procent zijn.

Deredactie: Was je geslaagd voor het examen van dit jaar?

Bal: Die examens hoef ik niet langer af te leggen, want nu werk ik voor het Zwitserse dermocosmetische bedrijf Louis Widmer. Ik doe daar de directe verkoop bij ongeveer 300 klanten en ik geef ook trainingen en informatieve avonden aan apothekers.

Deredactie: Dat is een wereld van verschil met jouw carrière in de media. Wat beschouw je als jouw persoonlijke hoogtepunt uit die tijd?

Bal: Dan denk ik toch aan de twee tweetalige films waarin ik heb meegespeeld: “Le mur” en “Le bal masqué”. Daarmee heb ik in 1998 de Joseph Plateauprijs gewonnen voor beste actrice. Daar ben ik nog altijd trots op, want de prijs moet hier boven nog ergens liggen.

Deredactie: Je kwam toen regelmatig op televisie, hoe kijk je terug op die periode?

Bal: Ik heb er geen zicht op of dat nu nog het geval is, maar toen moest je er een hele job op nahouden om te socializen. Om gevraagd te worden voor de juiste programma’s - voor om het even welke zender - moest je je eigen lobbywerk doen. Dat was echt wel vermoeiend. 

Deredactie: Hollen van het ene feestje naar het andere?

Bal: Niet alleen feestjes, toen waren er trouwens best veel feestjes, maar ook ‘s middags gaan lunchen met de juiste persoon. En dan zie ik toch dat er bepaalde mensen zijn die bepaalde jobs hebben gekregen omdat ze bij de juiste personen in de smaak zijn gevallen. Om welke reden dan ook. Van mij kunnen ze veel zeggen, maar ik heb het nooit op die manier gekregen. Anderen die je het niet zou aangeven, wél. Omdat het zo vermoeiend was, word je dat na verloop van tijd beu.

Deredactie: Was je zelf dan te braaf?

Bal: Dat zullen ze van mij misschien niet zeggen (lacht). Ik denk dat ik vooral veel te rechtuit was. In het echte leven heb ik niet veel komedie gespeeld, dat deed ik alleen op de set. Als je niet altijd doet wat je moest doen, dan werd dat niet door iedereen geapprecieerd.

Deredactie: Hoe gingen de actrices onderling met elkaar om?

Bal: Dat was nogal op een Amerikaanse manier. Met een kusje hier en daar en de vraag “hoe is het?”, terwijl we eigenlijk toch gewoon concurrentes waren van elkaar. Echte vriendschappen heb ik er niet aan overgehouden, wel zijn bijvoorbeeld Veronique De Cock en Joyce De Troch kennissen waar ik nog af en toe eens mee chat via Facebook. Ook met Bé De Meyer (styliste en 4 jaar lang assistente van Jos Ghysen tijdens “Zondag Josdag”, red.) heb ik nog contact.

2 x Pascale Bal & Ann Ceurvels

Deredactie: En heb je nog contact met Ann Ceurvels?

Bal:
Neen, met Ann heb ik spijtig genoeg geen enkel contact meer.

Deredactie: Opvallend, want jullie kusscène is nog steeds een hit op YouTube met ruim 700.000 hits.

Bal
: Daar zijn twee versies van. Je hebt de originele versie, voor een muziekclip van Zornik en dan hebben we dat jaren later nog eens opnieuw gedaan voor een VRT-programma. Maar ik vond die muziekclip wel erg mooi gemaakt.

Deredactie: Je bent er nog steeds trots op?

Bal: (lacht luid) Trots is een groot woord, maar we waren daar destijds blijkbaar toch pioniers in. Want ik zie nu dat bijvoorbeeld Tania Dexters dat nadoet. Maar raar maar waar zijn er nog altijd mensen die mij daarover aanspreken. Ik hou nog altijd van een beetje erotiek, dus ik vind dat helemaal niet erg. Voor ons was dat ook spelenderwijs, al heeft Ann daar andere dingen over gezegd. Dat ze daar voor het eerst haar lesbische gevoelens heeft ontdekt. Iets wat ik bij mezelf voor alle duidelijkheid niet gevoeld heb (lacht).

Deredactie: Van 2000 tot 2004 waren jullie zussen in “Thuis”. Een leuke periode?

Bal: Ja toch wel, dat was een toffe tijd. Dat was toen toch ook al een van de best bekeken tv-series. Ik heb een relatief korte periode meegespeeld, maar blijkbaar heb ik toch een grote indruk nagelaten. In die jaren werd ik er voortdurend over aangesproken, maar ook nu gebeurt het nog dat ze mij Isabelle noemen of dat ze mij vragen of ik "die slechte uit “Thuis”" was.

Deredactie: Je zette de rol van psychopate Isabelle Vinck dan ook met verve neer.

Bal: De scenaristen hebben volgens mij een bijzonder levendige fantasie om zo een feeks als Isabelle in het leven te roepen. Al heb ik soms wel het gevoel dat als ik nu naar “Thuis” kijk, er in mijn tijd misschien wel méér te zien was.

Deredactie: Is “Thuis” anno 2015 braver dan “Thuis” anno 2005?

Bal: Ik vind dat ze de realiteit een beetje achterna hollen. Het is niet modern genoeg. Toen had ik dat gevoel niet, omdat ik ook niet wist hoe mensen naar de serie keken. Als je er zelf in meespeelt, let je daar minder op. Maar ik heb wel de indruk dat “Thuis” toen vooruitstrevender was. Ook de aanpak van bijvoorbeeld allochtonen kan in mijn ogen anders. Als men een Marokkaanse acteur of actrice gebruikt, waarom moet die dan per se ook de rol van Marokkaan spelen? Waarom trekt men geen homojongen aan die de “big lover” speelt? Waarom kan de Marokaanse actrice bijvoorbeeld niet de rol van babe voor zich nemen? Dàt zou pas vooruitstrevend zijn. In Amerika kan kan dat allemaal, maar hier in Vlaanderen geldt nog steeds het hokjesdenken.

Deredactie: Zie je jezelf nog terugkeren naar de mediawereld, of is dat een afgesloten hoofdstuk?

Bal: Een echte terugkeer? Dat denk ik niet. Maar stel dat er een interessante aanbieding komt en ik kan daarvoor vakantie nemen, dat zou ik wel tof vinden.  

Meest gelezen