"Ingeborg en Bartje speelden in eerste klasse, ik in derde"

We schrijven 1989. De start van de commerciële zender VTM betekent meteen ook de start van het wekelijkse kinderprogramma “Schuif af”. Dat Ingeborg zou presenteren was vrij snel duidelijk, maar volgens Mike Verdrengh en Guido Depraetere -de oprichters van VTM- was er nog iemand extra nodig.

“Ze hadden al dertig personen gecontacteerd, onder wie Peter Van Den Begin en wijlen Bart Van den Bossche”, zegt Arthur Reijnders (64) als we hem opzoeken bij hem thuis in Bonheiden. “Zij zaten echter allemaal in het theater en konden zich niet vrijmaken. Ik was de laatste bij wie ze aanklopten en had het geluk mij meteen te kunnen vrijmaken.”

U bent van opleiding eigenlijk jurist. U hebt onder meer als advocaat, bedrijfsjurist en bij gerechtsdeurwaarders gewerkt. Hoe kwamen ze plots bij u terecht voor het programma?

“Af en toe speelde ik al eens een rol in het theater. Dat ik tussen de grote jongens mocht meespelen, vond ik fantastisch. Zo speelde ik ooit samen een stuk met Dirk Van Dijck (onder meer bekend als Michel Drets uit “Het eiland”, nvdr.). Zijn broer had mij bezig gezien en was toevallig ook de tekstschrijver van “Schuif af”. Hij vond dat ik nogal een specifiek gezicht had en contacteerde mij.”

De kledij van Arthur is wellicht iets wat velen zich zullen herinneren. Vanwaar kwam die?

“Het typetje Arthur heb ik eigenlijk helemaal zelf gecreëerd. Je zou het misschien niet zeggen, maar ik heb wel verstand van kledij. Van komische kledij, toch. Het bolletjeshemd, het strikje, de pet, de bretellen: het kwam allemaal van mij. Al die zaken heb ik trouwens nu nog steeds in mijn kast liggen.”

Waar het programma ooit startte als show in de studio van “VTM Nieuws”, groeide het uit tot een allesomvattende kindershow met reportages op locatie. Plaats waar op dat moment alles aan elkaar werd gepraat: Chateau Arthur, een houten chalet in de tuin van Reijnders.

“We moesten een vaste plek hebben, waar we eventueel kinderen konden ontvangen. In mijn tuin lagen heel wat paletten, die door een decorteam van VTM tot een chalet werden omgebouwd. Een keer per week werd er hier opgenomen. Ik moest niet langer de deur uit, dat was makkelijk.”

Voor de liefhebbers: Chateau Arthur bestaat nog steeds. Enkele torentjes en deuren mogen er ondertussen dan wel afgevallen zijn, het DNA van het programma vind je er nog goed in terug. Behalve een opslagplaats voor enkele authentieke decorspullen, is het momenteel ook de gedroomde plek om het brandhout van de voormalige acteur te bewaren.

Na 15 jaar beslist Ingeborg om in 2005 met het programma te stoppen. Arthur en Christophe Stienlet –die intussen al ruim vijf jaar Bartje vertolkte in het programma- maken nog één reeks met Britt Van der Borght en Sam Gooris, maar het mag niet zijn. Het programma wordt een jaar later definitief afgevoerd.

Wat vond u van die beslissing?

“Ik heb “Schuif af” altijd heel graag gedaan. Van mij had dat programma nog tien jaar langer mogen duren. Britt en Sam deden het geweldig die laatste reeks, maar het was niet meer hetzelfde. Ik ben alleszins blij dat ik het geluk heb gehad om zolang met Ingeborg en Christophe te mogen samenwerken. Dat zijn echt twee acteurs die ondergewaardeerd worden. Zij speelden misschien niet bij Chelsea, maar toch zeker in eerste klasse. Ik speel in derde.”

Na het einde van de reeks bent u volledig uit de belangstelling verdwenen. Waar hebt u zich mee beziggehouden?

“Met niet zoveel, eigenlijk. Ik ben nogal een luierik (lacht). Een aantal keer per maand gidste ik wel een groep toeristen door Mechelen, mijn geboortestad. Dat is iets wat ik heel graag doe, omdat ik altijd al geïnteresseerd ben geweest in geschiedenis. Vorig jaar ben ik daar wel even mee gestopt, omdat mijn vrouw borstkanker kreeg. Ik wou haar bijstaan. Intussen zijn alle behandelingen achter de rug en gaat het goed met haar. Vanaf augustus neem ik de draad dus weer op.”

“De afgelopen jaren heb ik hier en daar ook nog wat theaterwerk gedaan, maar dat heb ik sterk afgebouwd. Ik merkte dat ik steeds meer zenuwen had om op de planken te staan. Kijk, oud worden heeft veel nadelen: je fysiek is niet meer zo goed, je moet op je voeding letten, je vergeet steeds makkelijker zaken, enzovoort. Maar het heeft ook één groot voordeel: het hoeft allemaal niet meer, je bent binnen. Niet financieel, maar mentaal. De dwang om steeds van hier naar daar te lopen, is weg. Het is een veel ontspannender leven.”

U schildert ook, heb ik mij laten vertellen.

“Klopt. Eigenlijk is het wel grappig: als kind kon ik helemaal niet tekenen en was ik te schuchter om een voordracht te houden. Later hou ik mij dan bezig met acteren en schilderen. Ik ben ooit begonnen met het schilderen van stripcovers en stillevens, daarna heb ik mij geconcentreerd op kindertekeningen. Toen mijn zoon 5 à 6 jaar was, gebruikte ik zijn tekeningen als inspiratiebron. Het oog van een kind kijkt helemaal anders naar de werkelijkheid dan een volwassene. Jammer genoeg heb ik de gave van het verkopen niet. Gaan aankloppen bij kunstgalerijen is niets voor mij.”

Dat het verkopen niet in het bloed van Reijnders zit, komt wel vaker tot uiting. Zo gingen twee cd’s die hij opnam met liedjes van zijn zaalshow amper over de toonbank en raakte het boek dat hij schreef niet gepubliceerd. Onoverkomelijk vindt de man in kwestie het alleszins niet. “Ik heb veel plezier gehad aan het maken van al die dingen. Uiteraard was het fijn geweest mocht mijn boek ook effectief gepubliceerd zijn, maar mijn ei was eigenlijk al gelegd."

Over wat ging uw boek?

“Het was de bedoeling om een sciencefictionverhaal te schrijven, maar na vijf pagina’s had ik door dat ik eigenlijk een boek voor 13-jarigen aan het maken was. Iedereen heeft naast zijn werkelijke leeftijd ook een absolute leeftijd, een leeftijd die hij of zij het hele leven lang blijft. Ik heb er twee: 13 en 83. Ergens ben ik altijd een kind gebleven, maar toch heb ik ook die conservatieve wijsheid van iemand van 83 jaar.”

“Schuif af” is nu bijna tien jaar geleden van het scherm verdwenen. Wordt u nog vaak herkend?

“Absoluut en dat vind ik geweldig. Nu zijn het twintigers die mij aanspreken, in de tijd van “Schuif af” was dat wel wat anders. Bomma’s en bompa’s zagen mij ergens een koffie drinken en stuurden hun kleinkind –dat zelfs niet doorhad dat ik het was, zonder mijn specifieke kleren- naar mij. Die kinderen zijn zo verlegen en zeggen ook niets. Als je optreedt tijdens een of andere show, weet je dat dat erbij hoort, maar als ik ergens in mijn vrije tijd zit, hoort dat er niet bij.”

“Sommige BV’s vinden het fantastisch om overal aangesproken te worden, maar ik ben eigenlijk een schuchtere en verlegen mens. Niemand geloofde dat, omdat het typetje Arthur alles durfde. Maar waarom wordt een mens acteur? Net om dat te doen wat hij in het echte leven niet kan of durft.”

Nog een laatste vraag: hebt u eigenlijk nog contact met Ingeborg?

“Vroeger woonde ze bij mij in de buurt en ging ik af en toe eens langs met de fiets. Nu woont ze in Brugge (waar ze ook haar yogacentrum heeft, nvdr.) en zien we elkaar wat minder. Maar als we elkaar zien, is het wel nog steeds hartelijk.”

Hoewel “Schuif af” in 2006 van het scherm verdween, is er vier jaar geleden nog eens een poging ondernomen om het opnieuw op te starten. “Ingeborg had spijt dat ze gestopt was en samen met Christophe en mijzelf heeft ze een pilootaflevering gemaakt”, zegt Reijnders.

“De aflevering was net zoals de “Schuif af”-afleveringen van vroeger, maar kreeg geen groen licht. Het tv-landschap is zo veranderd dat zulke programma’s niet meteen de kans krijgen om gemaakt te worden. Het had fijn geweest om nog eens een reeks te maken, maar ik weet eigenlijk niet of de formule nog zou aanslaan bij de kinderen van vandaag. Ik denk het eigenlijk niet.”