"Zou je dit wel aan de grote klok hangen?"
Danneels: Wens je dat dat bekend wordt, eigenlijk?
Slachtoffer: Euuhm... Ik laat het aan jullie.
Danneels: Eigenlijk, monseigneur gaat volgend jaar zijn ontslag geven, eigenlijk zou dat beter zijn dat je wacht.
Slachtoffer: Nee, nee, nee.
Het slachtoffer vindt dat Vangheluwe moet opstappen, maar Danneels probeert hem op andere ideeën te brengen en schuift de verantwoordelijkheid van zich af.
Danneels: Maar ik heb eigenlijk geen gezag over monseigneur Vangheluwe.
Slachtoffer: En wie dan wel?
Dannneels: Eigenlijk niemand, tenzij de paus.
Slachtoffer: Ewel, ik heb gevraagd om met zijn werkgever te spreken en ik heb niet gezegd wie dat moest zijn. Ik heb de paus ook genoemd.
Danneels: Nu heb ik niets meer te zeggen, ik ben afgetreden.
Het slachtoffer, dat nu 42 is, is door zijn oom Roger Vangheluwe van zijn vijfde tot zijn achttiende seksueel misbruikt. Danneels stelt voor om te vergeven.
Danneels: Och ja... Ge kunt ook vergiffenis vragen, he, en uw schuld bekennen.
Slachtoffer: Aan wie moet ik vergiffenis vragen? Ik moet toch geen vergiffenis vragen.
Danneels: Hij kan dat doen, 't is waar.
Slachtoffer: En daarmee zou de kous af zijn.
Danneels: Ik weet niet of je daarmee voordeel zou doen het aan de grote klok te hangen, noch voor u noch voor hem.
Na het gesprek met Danneels volgt ook een gesprek tussen de kardinaal, de bisschop en zijn familie. Vangheluwe bekent daar voor het eerst dat hij zijn neef jarenlang heeft misbruikt. Op aangeven van Danneels vraagt hij vergiffenis, maar tegelijk zet hij zijn eigen leed in de verf.
Vangheluwe: Ik ben blij dat ik er eens kan over spreken, ook voor mij is dat een stukje bevrijding.... maar het is al 20 jaar dat ik dat draag... en ik ben benieuwd hoe ik daar kan af geraken.