Een goed doel, record of omdat het kan. Dat is wat deze vijf naar de dodentocht bracht
De grensverlegger
Een wel erg speciale deelnemer is Peter Deruyter (53) uit Berchem. Peter lijdt aan de levensbedreigende ziekte COPD, een chronische en langzaam progressieve longaandoening. Toch is het al de tweede keer dat hij aan de dodentocht deelneemt. Bij wonder liep Peter vorige jaar de honderd kilometer uit met zuurstofflessen, een medisch mysterie volgens de dokters. En vandaag staat hij opnieuw aan de start. “Dat kan alleen door een beademingstoestel waar ik volgens de wet geen recht op heb”, zegt Peter.
Lees voort onder de foto.
Volgens de wet heeft Peter geen recht op een zuurstofmachine omdat zijn zuurstofwaarden 2% te hoog zijn. Maar Peter vindt dit niet kunnen. Zijn deelname aan de dodentocht is een motivatie om die wetgeving te veranderen. “Wetenschappers geven aan dat een zuurstofmachine geen meerwaarde heeft voor COPD patiënten. Maar iedereen weet dat als je een inspanning wil doen, je zuurstof nodig hebt. Zonder kan je niets doen. Met de honderd kilometer wil ik bewijzen dat extra zuurstof wel een meerwaarde heeft.”
Na lang aandringen kon Peter toch een zuurstofmachine lenen, wat hem in staat stelt om deel te nemen. Met zijn deelname wil hij ook de aandacht trekken naar de 50.000 andere CODP patiënten.
Het goede doel
Kristof Dejaegere en zijn vriendin Sylvia Smet, afkomstig uit Zelzate, willen met hun deelname aan de dodentocht hun hart laten zien. Het koppel zamelt geld in voor San Anton, een hondenasiel dat gelegen is in het Spaanse Moron de la frontera. Het asiel, waar Sylvia ook vrijwilligster is, richtte een fosterprogramma op waarbij hondjes vanop afstand geadopteerd kunnen worden.
Lees voort onder de foto.
De twee maakten op Facebook een evenement aan. Daar kunnen ze gesteund worden aan één euro per afgelegde kilometer. Maar er kan ook een vast bedrag worden afgesproken indien ze de honderd kilometer halen.
De recordhouder
Onze recordhouder, Philip Ver Elst (35) uit Morkhoven, neemt dit jaar voor de 16e keer deel aan de dodentocht. Maar daar stopt het nog lang niet voor deze volhouder. Zo is het zijn droom om maar liefst 30 edities te halen. En dat begon allemaal als een studentengrap. Op zijn 18e besloot Philip om samen met zo'n 50 vrienden deel te nemen aan de dodentocht zonder enige voorbereiding. En dat was te merken. Eén minuut voor het verstrijken van de tijd, was het enkel Philip zelf die de finish haalde.
Lees voort onder de foto.
Vandaag zijn we 15 edities verder en is Philip een trouwe deelnemer geworden. Net als vorig jaar wil hij met zijn deelname de aandacht vestigen op Het Felix Project, een vzw dat instaat voor zwerfkatten. Om verzekerd te zijn van die aandacht zal Philip zich dit jaar verkleden als stripfiguur Popeye. Bovendien zal Philip dit jaar ook een oude bekende tegenkomen. Niemand minder dan Peter Deruyter die ook deel uitmaakt van de vzw. Onze volhouder zal zich dan mogen bewijzen, want voor 1 kilometer zal hij de zuurstofmachine van Peter dragen.
Tot slot heeft Philip ook nog enkele tips voor mensen die voor de eerste keer deelnemen: “stap op je eigen tempo, eet voor de honger komt en vooral genieten.”
De herdenker
Roger Lambreghts (66) stapt de dodentocht voor zijn plots overleden zoon Peter. “Vorig jaar daagde mijn zoon mij uit: Dat lukt jou nooit, die dodentocht stappen. Maar pa, ’t is goed, ik rij 100 km mee naast jou als je het doet.” Peter had een spierziekte waardoor hij in een rolstoel zat. Vorige zomer overleed hij plots. Roger wil daarom die honderd kilometer aangaan. Hij doet het voor zijn zoon en alle mensen met een handicap.
Lees voort onder de foto.
“Ik zal die dodentocht nooit meer met mijn zoon stappen, wel voor hem.”
Roger zamelt bovendien geld in voor de vzw Onafhankelijk Leven, waar Peter woordvoerder van was. De organisatie vormt een belangrijke steun voor mensen met een handicap en ijvert voor een samenleving waarvan zij echt deel uitmaken. Een samenleving waar Peter zo hard naar streefde. Roger zet nu zijn strijd verder. “Ik stap die 100 km voor onze Peter.”
Omdat het kan
Uiteindelijk hebben we bewondering voor iedereen die “de honderd” kilometer aandurft. Ook Lieven De Smedt uit Buggenhout zal vanavond deelnemen aan de dodentocht. Voor hem is dit zijn tweede deelname, en herinnert hij zich de vorige editie nog maar al te goed.
Lees voort onder de foto.
Zonder voorbereiding ging Lieven vorig jaar de uitdaging aan want de honderd was iets wat hij altijd al had willen doen. Maar de tocht was zwaar. Loodzwaar. Rond de kilometer 70 belde Lieven zijn vriendin op om hem te gaan halen. Hij had de moed bijna opgegeven tot hij te horen kreeg dat de kinderen aan de volgende post op hun papa stonden te wachten. Lieven wist zich te herpakken en bereikte uiteindelijk de finish. “Vanaf het moment dat ik over de finish ging, dacht ik meteen: dit doe ik nooit meer”, zegt Lieven. Twee dagen later veranderde hij van gedacht.