Lybaert: "Zolang de consument zo'n goedkoop vlees wil, blijft het systeem bestaan"

"Ik heb hen nooit een naam gegeven. Ik heb hen nooit anders gezien dan een kotelet. Maar wel een kotelet waaraan ik een heel goed leven gegeven heb." Dat vertelde Wim Lybaert over zijn varkens in zijn Eén-programma "Het goeie leven". Hij heeft dus ervaring met varkens kweken en vanuit dat opzicht gaat hij in "De afspraak" in op de praktijken van het Tieltse slachthuis die vandaag aan het licht kwamen. "Als je als vleeseter beslist om vlees te eten, eet dan vlees van beesten die een goed leven gehad hebben."

Tv-maker Wim Lybaert heeft het over wantoestanden die te wijten zijn aan het hele systeem. "Je kan zeggen: "We gaan kwaad zijn op dat slachthuis, op die individuen of op de eigenaar", maar eigenlijk is het het hele systeem dat zo is."

"Iedere dag, 365 dagen per jaar worden er 30.000 varkens geslacht in Vlaanderen. 12 miljoen per jaar. Dat is gigantisch veel. Je moet je eigenlijk afvragen of dat wij wel zoveel vlees moeten eten in de eerste plaats, en of dat die industrie wel een industrie moet zijn. Als het een industrie wordt, is er geen dierenwelzijn meer. En daar gaat het over."

"Consument bepaalt dat het systeem in stand gehouden wordt"

Lybaert benadrukt dat de consument niet vergeten mag worden in dit hele proces. "Als wij naar een grootwarenhuis gaan en we gaan in op een reclame "drie worsten kopen, de vierde gratis of vlees aan zeven euro per kilo", klopt er iets niet."

"Ik ken heel veel boeren die hun beesten graag zien, maar die mee in het systeem zitten. En de slachthuizen zitten mee in het systeem en de consument zit eigenlijk ook mee in het systeem. Wat je niet mag vergeten is dat het eigenlijk de consument is die bepaalt dat het systeem in stand gehouden wordt. Zolang de consument bepaalt: "Voor een varken betaal ik vijf of zeven euro per kilo", gaat dat blijven bestaan. Wanneer je vlees eet, moet je je bewust zijn dat daar een dier voor doodgegaan is"

"Ik ga nooit menselijke gevoelens projecteren op een dier, maar het is wel een levend wezen dat ook doodgegaan is. De consument die vlees eet en de producent, namelijk de boer, staan mijlenver uit elkaar. En dat is voor niemand goed, niet voor de consument, maar ook niet voor de boer. Want zij willen niet liever dan hun beesten een goed leven te geven, maar zij zitten mee in die mallemolen."

"Eet vlees van beesten die een goed leven gehad hebben"

Oplossingen voor de wantoestanden ziet Lybaert in het wettelijke kader. "Een kip die je in een winkel koopt, moet wettelijk 42 dagen oud zijn: van een kuiken van een paar tientallen grammen naar een kip van 1,2 kilo in 42 dagen. Dat is een maand en 12 dagen. Wij hebben onze kippen vier maanden gekweekt. Kippen groeien traag, tenzij dat je ze snel doet groeien door hen brol te geven. Maar dan krijg je ook brolkippen. 42 dagen is een wetgeving. Maak de wetgeving dus anders. De kip zal gelukkiger zijn, de boer zal gelukkiger zijn en de consument zal misschien ook gelukkiger zijn."

Lybaert pleit voor alle duidelijkheid niet voor vegetarisme, wel om bewuster met de vleesconsumptie om te springen. "Als je als vleeseter beslist om vlees te eten, eet dan vlees van beesten die een goed leven gehad hebben."

Bekijk hier het dubbelinterview met Wim Lybaert en Nadine Lucas

Meest gelezen