De fotografe en de basketter van Zaventem: "Met haar foto heeft ze me wél geholpen"
Ketevan Kardava werkt sinds 2009 als fotojournaliste in Brussel. Op de bewuste ochtend van 22 maart had ze een opdracht in Genève. Ze stond in te checken op Zaventem toen de eerste bom ontplofte. Ze verstopte zich in een fotoautomaat, en toen ze weer te voorschijn durfde te komen, deed ze wat ze altijd doet: fotograferen. "In een reflex", zegt ze in de gelegenheidsuitzending "22/03 - 1 jaar later".
De eerste foto die ze maakte, was het iconisch geworden beeld van de Indische stewardess. Ze fotografeerde haar twee keer, en daarna zag ze Sebastien liggen, zwaargewond. Ook van hem maakte ze een foto. "Ik handelde instinctief, als journalist", zegt ze, al heeft ze daar gemengde gevoelens bij. "Ik weet dat je eerst als mens met handelen, niet als journalist. Maar niemand weet hoe je op zo'n moment reageert."
Na de eerste schok, begon de foto van Sebastien Bellin haar te achtervolgen. "Ik kan niet zeggen dat ik me schuldig voelde, maar ik wilde hem ontmoeten."
"De meest emotionele dag van mijn leven"
Van collega's hoorde ze dat hij in het ziekenhuis lag, en dat hij klaar was om haar te ontmoeten. "Dat was de meest emotionele dag uit mijn leven", vertelt ze. "Ik wilde hem zo graag ontmoeten om hem te vertellen dat ik die foto's had genomen en dat ik hem niet kon helpen. Ik was daar maar één minuut, daarna kwamen soldaten ons zeggen dat we naar buiten moesten."
Maar ze heeft hem wél geholpen, zo blijkt. "Dankzij haar foto heeft mijn vader in Californië ontdekt dat ik nog leefde".
Hetzelfde verhaal hoorde ze van Nidhi Chaphekar, de stewardess die ze fotografeerde. Haar ontmoette ze pas eergisteren voor het eerst, en ook zij vertelde haar dat ze haar geholpen heeft met haar foto: ook haar familie ontdekte zo dat ze nog leefde.
Sebastien Bellin wil 20 km van Brussel lopen
Katevan Kardaz woont trouwens nog altijd in Brussel. Als journaliste die vaak naar het buitenland moet, komt ze nog bijna elke week op de luchthaven. "Dat is natuurlijk heel moeilijk, de herinnering is er zeker nog."
Ook Sebastien Bellin heeft nog grote plannen. Hij wil de 20 kilometer van Brussel lopen -of stappen, als lopen te hoog gegrepen zou zijn. "Ik ga dat sowieso doen", is hij vastbesloten. Ze gaan het lint misschien wat langer moeten laten hangen voor mij, maar ik ga dat doen."