Een op de vijf vrouwen bevalt met een keizersnede

Een keizersnede is niet altijd medisch noodzakelijk, en de Wereldgezondheidsorganisatie raadt aan om alleen maar een keizersnede uit te voeren als het echt nodig is. Het Belgische cijfer van 21 procent wordt als aanvaardbaar beschouwd, zeker in vergelijking met landen als Italië of Griekenland waar het aantal keizersnedes meer dan 30 procent bedraagt. Toch zijn specialisten het erover eens dat het aantal niet verder mag stijgen.

Een keizersnede is een chirurgische ingreep die het leven van de moeder en het kind kan redden als de ingreep om duidelijk omschreven medische redenen wordt uitgevoerd. Maar het mag geen routine worden omdat er wel degelijk risico's aan verbonden zijn, zegt Bart Demyttenaere van het Intermutualistisch Agentschap. "De kans op verwikkelingen bij een keizersnede neemt toe. Het gaat dan om stollingsproblemen, met bloedklonters die naar de longen of naar de hersenen gaan en om een toename van het aantal infecties."

Opvallend is dat er in elke regio belangrijke verschillen bestaan tussen de ziekenhuizen, van 11,8 procent tot 32,9 procent. Deze verschillen tussen ziekenhuizen is te groot. Soms is hier een eenvoudige verklaring voor.

Zo ligt het aantal keizersneden hoger in de verwijscentra voor meer complexe gevallen of in universitaire ziekenhuizen. Maar ook na uitzuivering van deze cijfers blijft het verschil tussen bepaalde materniteiten te groot. Vooral in de provincies Henegouwen en Luik ligt het aantal keizersnedes soms beduidend hoger.

"Een keizersnede wordt problematisch als er geen enkele reden voor is en ze toch gebeurt", stelt hoogleraar en gynaecoloog Hendrik Cammu (UZ Brussel) in "De ochtend". "We spreken in dat geval van een keizersnede on demand. Ik schat dat er in zo'n drie procent van de gevallen geen enkele reden is, behalve dan een emotionele reden of een praktische overeenkomst tussen de arts en de patiënt."

Toekomstige ouders opteren soms voor een keizersnede omdat ze denken dat zo'n ingreep minder ingrijpend zal zijn voor hun seksleven. Of ze verkiezen om de bevalling te plannen op een moment dat het hen goed uitkomt.

Een foute redenering, vindt Cammu. "Men doet nogal eens licht over een keizersnede, maar dat blijft een operatie: je snijdt de buik en de baarmoeder open. Dat betekent dat er achteraf ook de risico’s van een operatie zijn. Er kan een wondinfectie, longembool, trombosebeen, enz. kunnen zich voordoen. Je mag daar niet te lichtzinnig over doen. Als je het kunt vermijden, dan is dat meegenomen."

Cammu wijst in dat verband ook op de verantwoordelijkheid van de arts. In sommige gevallen staat die meer open voor een keizersnede omdat het ook hem sociaal beter uitkomt. "Je moet zien als arts dat je niet te laagdrempelig bent om een keizersnede te doen", besluit Cammu.