"Wanneer Blanpain sprak, luisterde iedereen. Ook de Wetstraat"
Mark Eyskens kent Roger Blanpain al van in zijn jeugdjaren. Ze studeerden samen aan de universiteit van Leuven en trokken nadien ook samen naar de Verenigde Staten.
"We zagen elkaar elke week of toch minstens een paar keer per maand", zegt hij aan VRT Nieuws. "Toen ik minister van Economische Zaken was, hebben we ook vaak samengewerkt." Blanpain gold namelijk als een wereldwijde autoriteit in het arbeidsrecht.
"Het was een belangrijke man die ook sociaal bewogen was. Hij vestigde altijd de aandacht op rechtvaardigheid", zo zei hij. "Hij heeft een ruime waaier van dingen kunnen realiseren op een bijzonder correcte en moedige manier. Hij was niet beducht voor kritiek."
Eyskens zag Blanpain twee weken geleden nog. "We lunchten samen met alle "oud-strijders", zoals we ze noemen: de mensen die Leuven in 1956 hebben verlaten. Je merkte wel dat hij erg verzwakt was."
"Minzaam man"
Huidig minister van Werk en Economie Kris Peeters (CD&V) noemt Blanpain eveneens "dé autoriteit op vlak van arbeidsrecht". "Wanneer hij sprak, luisterde iedereen. Ook in de Wetstraat. Hij heeft een onmisbare bijdrage geleverd aan de uitbouw van een arbeidswetgeving die de werknemers beschermt en de ondernemers de kans geeft om te investeren en te groeien."
Persoonlijk leerde Peeters Blanpain kennen als een minzaam man die gepassioneerd was door zijn vak, "iemand die tot aan zijn overlijden is blijven duiden, adviseren en overtuigen".
"Voorbeeld van wat universitair moet zijn"
"Een voorbeeld van wat een universitair moet zijn." Zo omschrijft Rik Torfs, rector van de KU Leuven, de man. "Enerzijds wetenschappelijk sterk en een goed lesgever, maar tevens maatschappelijk zeer betrokken."
"Roger Blanpain was een van de sterkhouders en grote sterren van de KU Leuven. Hij is degene die in ons land het arbeidsrecht op een geweldige manier op de kaart heeft gezet. Ik ben hem persoonlijk heel dankbaar voor alles wat hij gedaan heeft. Hij is mijn eigen professor geweest en ik heb ontzettend veel van hem geleerd."
"Blanpain was niet alleen intelligent maar ook zeer moedig. Hij durfde tegen alles en iedereen ingaan en was hierbij steeds zijn tijd vooruit", aldus Torfs, verwijzend naar diens standpunten in onder meer de zaak-Bosman, het roken en het gebruik van de Nederlandse taal in bedrijven. Torfs looft Blanpain tot slot "als een heel sympathiek man die bovendien heel loyaal was".
