"Horen dat je jongdementie hebt, dat is je hele wereld die wegvalt"

Walter en zijn vrouw Machteld waren vanmorgen te gast bij Peter Van de Veire op MNM. Daar vertelde Walter dat hij zich het moment dat de diagnose gesteld werd, nog goed herinnert. "Het was alsof mijn hele wereld wegviel."

Nochtans merkten hij en zijn vrouw al een tijd dat er iets aan de hand was. "Ik had problemen met mijn kortetermijngeheugen. Mensen zeiden iets en ik wist zo goed als meteen niet meer wat ze gezegd hadden. Dat was heel frustrerend, want communicatie is voor mij heel belangrijk."

"Eigenlijk ondervond Walter al bijna een jaar voor de diagnose dat hij niet meer kon functioneren op zijn werk", vult zijn vrouw Machteld aan. "Hij wou thuis klusjes doen en dat lukte niet meer. Hij vergat alles, kon nog weinig zelf regelen."

"Dat was kapotgaan", beaamt Walter. "Dat was zo erg voor mij dat ik eraan dacht om er een eind aan te maken. Het was gewoon niet meer draaglijk." Uiteindelijk belandde hij in het ziekenhuis.

Daar drongen ze aan op verder onderzoek. "Omdat we voelden dat er meer aan de hand was." Na een reeks onderzoeken in de geheugenkliniek, werd uiteindelijk de diagnose van alzheimer gesteld.

"Achteraf gezien liepen er in 2004 al dingen fout, maar toen legden we de link met alzheimer niet, we dachten aan stress of oververmoeidheid door zijn job", zegt Machteld.

Het krijgen van de diagnose bleek uiteindelijk een scharniermoment. Ze kregen begeleiding en vonden de weg naar hulpgroepen. Ook de omgeving reageerde positief. Walter en Machteld hadden er immers van bij het begin voor gekozen om open te zijn over zijn aandoening.

Vandaag hebben ze de ziekte een plaats gegeven en doen ze zoveel mogelijk zelf. Wanneer nodig helpt ook de omgeving een handje. "We leven van dag tot dag, we plukken de dag. We zijn samen een mindfulness-cursus gaan volgen en passen dat consequent toe. Het is wat het is", zegt Walter.

Ondanks zijn positieve houding, blijft Walter heel realistisch. "Hoe je het ook draait of keert, het is geleidelijk aan aftakelen. Je hebt zoveel cellen, en er zijn er zoveel die je nooit gebruikt. Dus ik doe alles zoveel mogelijk opnieuw en opnieuw. Ik maak puzzels om prikkels te hebben. Ik doe activiteiten met de hond en probeer zoveel mogelijk sociaal contact te hebben. Je moet genieten van wat je nog kan."

"In het begin had ik een enorm schuldgevoel", bekent Walter nog. "Ik voelde me schuldig omdat ik een hypotheek legde op haar en onze toekomst. Maar daar heb ik aan gewerkt. Door er veel over te praten, is dat allemaal weggeëbd."

In Vlaanderen lijden zowat 202.000 mensen aan dementie, 10.000 onder hen hebben jongdementie. Dementie is een ziekte waarmee de komende jaren steeds meer mensen te maken zullen hebben.

Ten voordele van het onderzoek naar jongdementie kun je vandaag cupcakes bakken en verkopen. Meer informatie vindt u op de website van de Stichting Alzheimer Onderzoek.