"Bijna nooit tijd maken voor jezelf, dat wreekt zich"

Els combineerde tot voor kort een voltijdse drukke baan met het gezinsleven. Haar man werkt al sinds de geboorte van hun eerste kind halftijds ’s avonds, waardoor hij overdag thuis is voor de kinderen en een groot deel van het huishouden voor zijn rekening neemt. “Ik zou het erg moeilijk hebben gevonden om met twee kinderen allebei voltijds te blijven werken”, zegt Els. “Volgens mij moet je dan sowieso keuzes maken en iets op het achterplan laten, maar je wil je werk goed doen en uiteraard ook je gezin niet verwaarlozen. Dat zorgt voor erg veel druk.”

Die maatschappelijke druk duwt je volgens Els in een bepaalde richting. “Je moet op skivakantie gaan, de kinderen moeten minstens 2 hobby’s volgen en je moet tussendoor nog wat zelfgemaakte cupcakes maken voor de kinderfeestjes.” Intussen kan ze dat zelf relativeren, maar zeker voor jonge ouders is de druk soms enorm. “Je hebt net kinderen en je hebt geen idee waar je aan begint. Iedereen geeft je goede raad: je (schoon)ouders, je vrienden… en je gelooft veel van die dingen en doet daaraan mee. Terwijl ik nu makkelijker tegen de stroom in durf te gaan.”

Sinds enkele maanden werkt ze halftijds om medische redenen. Vorig jaar zat ze enkele maanden thuis, nadat ze door haar rug was gezakt. In de laatste maanden daarvoor, voelde ze dat ze aan de limiet zat. “Ik was bezig met mijn werk en ik was bezig met de kinderen die nu allebei naar het middelbaar gaan. Die hebben nu ook examens, dus daar komt extra stress bij kijken. En ergens vergeet je dan dat je ook voor jezelf moet zorgen. Bijna nooit tijd maken voor jezelf, dat wreekt zich.”

De tijd die ze gedwongen thuis zat, heeft haar anders naar de dingen doen kijken. “Je ziet wat er echt belangrijk is”, zegt ze. “Sommige zaken waarover ik me op mijn werk bijvoorbeeld liep op te winden, zijn eigenlijk maar futiliteiten. Het geeft je een ander perspectief om naar de zaken te kijken. Het interesseert de kinderen ook niet hoe belangrijk jouw functie op het werk is. Ze vinden het veel belangrijker dat je af en toe thuis bent.”

Doordat Els door haar rug terugviel op een uitkering en haar echtgenoot maar halftijds werkt, is het gezinsinkomen de laatste tijd gedaald. “Behalve ons huis hebben we geen grote vaste kosten. Als je een beetje je leven organiseert, heb je niet zoveel nodig”, zegt Els. “Wat wij altijd hebben proberen te voorkomen is ons vastzetten met twee autoleningen en een zware hypotheek. Dan heb je niet veel speling meer en heb je de ruimte niet om af en toe wat gas terug te nemen als het wat moeilijker gaat. De meeste mensen kunnen minder werken, maar je moet dan wel met minder leren leven.”