Ervaren jongeren écht druk om alcohol te drinken?

Na een zoveelste zware kater besloot Nick om alcohol een tijdje af te zweren, zo schrijft hij op zijn blog. Die beslissing werd in zijn vriendenkring niet bepaald op gejuich onthaald.

"Je kan beter zeggen dat je stopt met roken dan dat je geen alcohol meer drinkt. Als je stopt met roken, word je ontvangen als een echte held. Mensen wensen je proficiat, zijn trots op je en loven je ijzeren zelfdiscipline. Dan krijg je net wat anders wanneer je diezelfde mensen vertelt dat je geen alcohol (meer) drinkt. Ik wilde het debat hierover aanzwengelen", zo vertelde hij in "Hautekiet".

Nicks blog weekte veel reacties los, van jongeren die zich in zijn verhaal herkenden. Maar hoe veel druk om te drinken voelen twintigers op de nieuwsredactie?

De voorbije nacht was het weer druk in Leuven. De politie had de handen vol met luidruchtige feestvierders, vooral studenten, die wagens beschadigden en brandblusapparaten leegspoten.

Een jaar geleden had ik gemakkelijk een van die dronken lawaaimakers geweest kunnen zijn (hoewel ik nooit heb begrepen waar dat vandalisme goed voor is). Als pas afgestudeerde liggen de lange nachten in de “fakbars” en de bijhorende zware ochtenden nog – relatief – vers in het geheugen. En inderdaad, overmatig alcoholgebruik was tijdens die nachten eerder regel dan uitzondering.

De sociale druk om te (over)drinken zal bijna geen enkele student onbekend zijn. De zwaarste dwang om te drinken, ervoer ik elk jaar op mijn verjaardag: dan was niet zat zijn écht geen optie. De speciale verjaardagsacties in sommige fakbars hielpen ook niet echt. In een bepaalde bar kreeg de jarige een cocktail, meer in een emmer dan een beker, met een mix van zowat elke sterke drank die de barman in huis had.

Ikzelf merkte dat wijsheid met de jaren kwam. Als eerstejaars, op kot in een studentenstad, weet je je met al die vrijheid geen blijf. Stilaan leer je echter je grens beter kennen – al moet ik toegeven dat die grens nog steeds vervaagt naarmate je hem nadert. Mijn weerbaarheid aan sociale druk groeide daarentegen zeker en vast: alcohol mag dan wel ingebakken zijn in studenten- en jongerencultuur, niemand kan je dwingen om daarvan deel uit te maken. En als je vrienden je toch blijven forceren om te zuipen bij het uitgaan, is het misschien tijd voor een nieuwe vriendenkring.

Alcohol drinken bij sociale gelegenheden: het is een fenomeen dat niet per se gebonden is aan "die onverantwoordelijke jeugd van tegenwoordig". Op familiefeesten wordt steevast een fles wijn opengetrokken. Op recepties drinken we bubbels. En je gaat toch niet op café om frisdrank te bestellen?

Als student is de druk om te drinken, of soms flagrant te zuipen, zeker aanwezig. Ook ik heb me wel eens laten overhalen tot dat ene shotje, pintje of wijntje te veel. "Want het is nu zo gezellig." In dezelfde categorie: "je gaat toch niet flauw doen?", "ben je ziek?" of "kan je er niet meer tegen?".

Mijn nabije omgeving wordt niet bepaald bevolkt door drankorgels. Sociale drinkers? Zo ken ik er wel een paar. "Wat wil je nog drinken? - Even een watertje eigenlijk. - Ja sorry, dat krijg je niet van mij." Waarop prompt een nieuw glas wijn voor mijn neus wordt gezet.

Let wel: het is niet omdat er (al dan niet) grappend druk wordt uitgeoefend, dat ik daar ook aan toegeef. Ik lust op tijd en stond wel een glaasje, maar ik beslis zelf waar en wanneer. Als BOB drink ik geen druppel. Zelfs de flauwste moppen zullen daar niets aan veranderen.

“Als je niet drinkt, ben je een loser.” Dat is blijkbaar de visie die bij “mijn generatie” heerst. Oeps, dat wist ik niet. Want neen, ik voel niet meteen sociale druk om alcohol te drinken. Oké, als ik op café een colaatje bestel, krijg ik van sommige vrienden wel eens het “ben je zeker?”-antwoord, maar daar stopt het ook. Van de meesten krijg ik zoiets zelfs nooit (meer) te horen, want ze weten dat ik mijn eigen willetje doordrijf. Mijn oprechte excuses.

“Een seut die nooit iets drinkt”, hoor ik u al denken. Geen schrik, dat valt – naar mijn eigen bescheiden mening – reuze mee. Ja, ik drink al eens een glas wijn bij het eten of voor tv en op een receptie laat ik het sinaasappelsap ook wel eens staan voor wat bubbels. (Neen, nu heb ik het niet over Kidibul). Maar ja, ik stop “op tijd”. Afhankelijk of ik al dan niet even later zelf achter het stuur moet kruipen, ligt dat moment een glas vroeger of later.

Voor u compassie met mij krijgt: ik amuseer mij nuchter even goed als mijn dronken vrienden die later op de avond hun lekker pakje frieten er weer zien uitkomen. En neen, ik voel mij geen loser omdat ik zélf beslis wat ik wanneer drink. Ook hier oprechte excuses, liefste generatiegenoten.