“Wat moet ik dan doen? Mijn zoon gewoon aan de poort droppen?”

Het M-decreet, dat bepaalt dat leerlingen met een beperking voortaan in een “gewone” school les mogen volgen, gaat dit schooljaar van start. Inclusief onderwijs blijkt echter in de praktijk niet altijd rozengeur en maneschijn. Niet alle kinderen met een beperking vinden even gemakkelijk een plaats op een gewone school, zo blijkt uit de getuigenis van een moeder. "Op minder dan een week van de start van het nieuwe schooljaar, kregen we te horen dat we op zoek moesten naar een nieuwe school voor onze zoon.”

Jasper* is 13. Een gewone jongen uit een gewoon Oost-Vlaams dorp. Zo’n vijf jaar geleden werd bij hem autisme vastgesteld. Sindsdien neemt Jasper medicatie. Toch blijft hij het op school moeilijk hebben, bijvoorbeeld tijdens de vrije momenten.

Jasper maakt wel snel vrienden maar weet bij spelletjes niet altijd hoe ver hij kan gaan, hij durft al eens duwen en trekken, zegt zijn mama. En hij aanvaardt moeilijk gezag.

Los daarvan is Jasper normaal begaafd. Hij heeft nog nooit gedubbeld en behaalde in juni een A-attest waarmee hij –normaal gezien- zonder problemen naar het tweede jaar technisch onderwijs kon overgaan.

Eén zinnetje

De klassenraad gaf Jasper dan wel een A-attest maar voegde er tegelijkertijd aan toe dat hij in september niet meer welkom was op school. “Eén enkele zin”, vertelt Karen*, de moeder van Jasper. “Meer uitleg stond er niet op. “

De verbouwereerde ouders beslissen om bezwaar aan te tekenen tegen het advies van de klassenraad. “We waren echt ongerust maar voelden ons tegelijk gesteund door de directeur die ons - in het bijzijn van de juf, de zorgcoördinator en iemand van het CLB- had verzekerd dat het wel niet zover zou komen, dat Jasper in september gewoon in het tweede jaar zou kunnen starten.”

Het blijkt valse hoop. Begin deze week laat de klassenraad opnieuw van zich horen, hij blijft bij zijn eerdere beslissing: Jasper mag overgaan, maar niet in zijn huidige school. Als verklaring wordt verwezen naar zijn aandoening. “Op minder dan een week van de start van het nieuwe schooljaar, kregen we te horen dat we op zoek moesten naar een nieuwe school voor onze zoon.”

Vier jaar strijd

Het is niet de eerste keer dat de ouders van Jasper weerstand ondervinden van leerkrachten. “Wij voeren al vier jaar strijd om onze zoon in het gewoon onderwijs te houden. In het lager onderwijs kreeg Jasper drie jaar GON-begeleiding (begeleiding in het kader van het systeem van geïntegreerd onderwijs, red.).

"In het vijfde leerjaar vond de leerkracht dat dat niet hoefde en dat ze Jasper ook wel zelf kon begeleiden. Toen begonnen de problemen. Jasper mocht tijdens de speeltijd niet meer met de andere kinderen spelen. Hij werd ziek van de stress, kreeg de bof en moet sindsdien een duur medicijn innemen om zijn drempelvrees tegen te gaan."

"Intussen hadden we al contact opgenomen met het Buitengewoon Onderwijs. Zij stuurden iemand om Jasper in de klas te observeren. De conclusie van die persoon was zonder meer duidelijk: Jasper was een gewoon, normaal begaafd kind." “Die jongen is niet voor ons, hij mag in het gewoon onderwijs blijven”, zei de mevrouw mij.”

Ondanks de 70 procent op zijn rapport mag Jasper op het einde van het vijfde leerjaar niet op school blijven. “Dat mocht alleen als hij zijn vijfde leerjaar zou overdoen.” Na een lange zoektocht vinden de ouders uiteindelijk in een andere gemeente een school waar Jasper zijn zesde leerjaar kan doen. Dat was twee jaar geleden. Vandaag bevinden ze zich opnieuw in dezelfde situatie.

Kastje naar de muur

Samen met de invoering van het M-decreet wordt op 1 september ook het zogenoemde type 9 ingevoerd in het Buitengewoon Onderwijs, onderwijs en zorgbegeleiding voor kinderen met autisme. Kan Jasper dan daar niet terecht?

“Er zijn twee scholen niet zo ver hiervandaan die type 9 aanbieden. Maar ze bieden nu alleen nog maar een eerste middelbaar aan. Jasper zou dus moeten dubbelen. Als dat niet zo was, had ik hem onmiddellijk ingeschreven. Ik heb ook helemaal niets tegen het Buitengewoon Onderwijs. Het is alleen zo dat het Buitengewoon Onderwijs na verschillende testen en observaties heeft beslist dat hij er niet thuishoort.”

Onwettig

De beslissing van de klassenraad is onwettig, stelt Karen met klem. “Ik heb een advocaat geraadpleegd die me bevestigde dat ik een zaak heb. De klassenraad had zijn advies moeten motiveren met een verslag, een attest dat doorverwees naar het Buitengewoon Onderwijs en een tuchtprocedure. Dat is allemaal niet gebeurd.”

Jasper was zeker niet de enige leerling met nood aan extra begeleiding in de school. “De school heeft een goede naam op het vlak van zorgbegeleiding. Zo’n 25 procent van de leerlingen krijgt extra begeleiding”, aldus Karen.

“Ik ben er niet goed van. Maar wat moet ik doen? Hem dinsdag gewoon afzetten op school? Is dat dan goed voor het kind? Ik denk het niet. We zullen morgen zien of hij welkom is op een andere school.”

Eind goed?

Een dag na ons gesprek belt Karen op, hoorbaar erg opgelucht. “Jasper is ingeschreven een school 30 kilometer verderop.”

Evident was het allerminst. “We hebben al onze overredingskracht moeten bovenhalen. Uiteindelijk heeft de directeur beslist om hem een kans te geven. Jasper mag starten in het tweede jaar elektromechanica.“

Omdat de school niet naast de deur ligt, en een dagelijkse busreis voor Jasper niet voor de hand ligt, moet hij meteen ook op internaat. Een grote aanpassing voor ieder kind, en al zeker voor een jongen van 13 met autisme.

Maar ook voor de ouders was het even slikken. “We hebben vanmiddag de kamertjes bezocht. Het is wel niet meer zoals 30 jaar geleden, maar toch… Het blijft een internaat. “

Gelukkig heeft Jasper zelf wel goede moed. “Hij weet dat het niet anders kan. Hij is al blij dat hij zijn gsm niet helemaal hoeft af te geven en hem ’s avonds mag gebruiken. En zijn papa heeft hier vroeger ook een paar jaar school gelopen en kon hem al onmiddellijk al een paar dingen tonen. Dat gaf meteen toch een beetje moed.”

Na een zenuwslopende zomervakantie breken nu hopelijk rustiger tijden aan voor het gezin. “Eén ding weet ik nu al”, zucht Karen, “ik zal ongelofelijk blij zijn als dinsdag voorbij is!”
 

Reactie van de school

De directeur van de school in kwestie toont, gevraagd naar een reactie, begrip voor de frustratie en de wanhoop van de ouders.

“Ik begrijp dat dit voor de ouders een slag moet zijn geweest.” Maar volgens hem was er geen andere mogelijkheid. “De jongen vertoont ernstige gedragsproblemen. Wij hebben voorgesteld om hem agressietraining te laten volgen, maar daar is niets van in huis gekomen.”

Dit voorbeeld toont volgens de directeur ook aan dat de toepassing van het M-decreet in de praktijk helemaal niet zo eenvoudig is als de overheid wil laten uitschijnen.

* Jasper en Karen zijn fictieve namen, hun echte namen worden om privacyredenen niet gepubliceerd.

Meest gelezen