"Indiase kinderen kappen onze kasseien"

Een groot deel van de kasseien die in ons land worden verkocht zijn afkomstig uit India en worden mee door kinderen gekapt. Dat schrijft De Standaard, die ter plekke een onderzoek instelde.

De meest verkochte kasseisteen in ons land is "kandla grijs". Die steen komt uit Budhpura in de Indiase deelstaat Rasjasthan. Het district telt 11.000 inwoners en de plaatselijke economie draait volledig rond de productie van kasseistenen in de steengroeven of thuis. De kasseien worden door lokale handelaren opgekocht en naar het buitenland verscheept. De steen is vooral in ons land, Noord-Frankrijk en Groot-Brittannië populair.

Zo'n 4.000 volwassenen in Budhpura werken in de groeves, nog eens 4.000 kappen thuis steen of werken in de opslagplaatsen. Van de 3.000 kinderen onder de 14 jaar gaan er 1.370 niet naar school,

De kinderen in Budhpura moeten soms al vanaf hun achtste met hamer en beitel kasseien kappen, meestal niet in de groeven maar thuis. Per dag kunnen de kinderen er zo’n vijftig tot honderd maken. Daarvoor krijgen ze 1 tot 2 roepie per stuk, of een halve tot drie euro per dag. Zelfs de kinderen die naar school gaan, helpen dikwijls 's avonds thuis hun ouders nog met kappen.

Oplossing op lange termijn

Tien jaar geleden schreef de Nederlandse ngo Landelijke India Werkgroep (LIW) een eerste rapport over de schande van Budhpura, maar dat kreeg geen weerklank in ons land. Nochtans doen ook heel wat Belgische importeurs via de lokale handelaren zaken met Budhpura, zegt Herwig Callewier, de zaakvoerder van Beltrami en voorzitter voorzitter van de Federatie voor Belgische Natuursteengroothandels (Febenat).

"Eigenlijk vermoedden we al lang dat in Budhpura kinderarbeid bestaat. Alleen hebben we er met de sector nooit iets aan gedaan", zegt Callewier. Vroeger kwamen de kasseien uit de Condroz, in eigen land, maar die kassei is veel te duur geworden en wordt amper nog gemaakt.

Beltrami steunt, als enig bedrijf, een project van ngo's om de kinderen uit Budhpura naar school te krijgen. Het project is intussen twee jaar oud, maar uit een bezoek ter plaatse blijkt dat er nog een hele weg te gaan is.

"Het project richt zich op de gemeenschap zelf en werkt toe naar de sociale norm dat geen kind hoort te werken", zegt Diewertje Heyl van Landelijke India Werkgroep. "Dat is geen snelle ingreep, maar wel een die blijkens ervaringen elders in India succesvol en duurzaam is."

"Er moet echt iets veranderen"

Maar zelfs als alle kinderen naar school gaan, zal de kinderarbeid niet volledig uitgeschakeld worden, omdat de kinderen hun ouders 's avonds nog helpen. Ook het loon van de volwassenen moet stijgen, zodat zij een stimulans hebben om hun kinderen naar school te sturen.

Ook de Belgische importeurs zouden zich meer moeten engageren, maar daar blijkt de belangstelling zeer matig. "De dooddoener is dat de consument niet wakker ligt van duurzame natuursteen", zegt Callewaert, "maar dat mag geen argument meer zijn om de andere kant op te kijken. Er moet echt iets veranderen. Dit moet een wake-upcall zijn."

Meest gelezen