Buxusmot teistert de Vlaamse tuinen

De buxusmot is een mooie nachtvlinder maar de mot legt haar eitjes onder het blad van buxusplanten of palmboompjes. Als de rupsen uitkomen en de plant aangetast hebben, is het vaak al te laat om nog iets te doen.

De rupsen vreten de plant kaal en de buxus heeft geen kans om zich te herstellen. De buxusmot kan zich snel voortplanten, omdat de rupsen slechts een maand nodig hebben nadat ze zijn uitgekomen om een vlinder te worden. Daardoor zijn er van april/mei tot september wel drie generaties per jaar mogelijk.

De buxusmot vormt in ons land een vrij nieuw probleem. Het dier komt in de natuur voor van Indië tot Taiwan, en van Korea tot Taiwan, en is in Europa per ongeluk ingevoerd met buxusplanten, volgens Natuurpunt. In Duitsland werd de mot het eerst aangetroffen, in 2006, en daarna heeft ze zich verspreid. In Vlaanderen werden de eerste exemplaren in 2010 gevonden in het Antwerpse district Ekeren. Nu duiken ze overal op in wijken waar veel buxussen staan.

Overigens is de soort onlangs ingevoerd in Rusland tijdens de voorbereidingen voor de Olympische Spelen. In 2012 werd daar de buxusvariëteit "sempervivens" aangeplant die vanuit Italië kwam, en waarop buxusmotten zaten. Het volgende jaar hadden de motten zich verspreid en vielen ze ook de plaatselijke wilde planten van de variëteit Buxus colchica aan.

Volgens Monique Severens van de groendienst van Antwerpen valt er weinig te doen aan de rupsenplaag. In Het Nieuwsblad zegt ze dat het vaak al te laat is als de rupsen zijn uitgekomen, en de plant hebben aangetast. 

Toch kan men drie dingen doen, zegt ze. Ten eerste kan men regelmatig de buxusplant nakijken en als men merkt dat er bladeren samenzitten in een spinsel, moet men die uittrekken, want dat betekent dat er eitjes inzitten.

Ook snoeien kan een oplossing zijn, want dan is meestal al drie vierde van de eitjes weg, volgens Severens.

Als de rupsen al uitgekomen zijn, kan men proberen ze met een stok uit de plant te kloppen. Het is daarbij wel belangrijk om de rupsen op te vangen in een plasticfolie, en de plastic goed dicht te binden en bij het restafval te gooien en niet op de composthoop.

Ten slotte bestaan er ook chemische bestrijdingsmiddelen. Die moeten in het voorjaar gebruikt worden en ze zijn verboden op het openbaar domein. De buxusmot kan ook biologisch worden bestreden met Bacillus thuringiensis var. Kurstaki. Rupsen die besmet raken met deze bacterie krijgen problemen met hun spijsvertering, stoppen met eten en sterven. Voorzichtigheid is echter geboden, want ook inheemse en onschadelijke rupsensoorten kunnen zo worden getroffen.

Zodra het kouder wordt, verdwijnen de rupsen, maar volgens Natuurpunt is dat maar voor even, en is de verspreiding van de buxusmot niet te stoppen. Momenteel lijkt West-Vlaanderen nog gespaard te blijven, maar tussen dit en vijf jaar zal de mot ook daar opduiken. "Het is gewoon niet tegen te houden", zegt Natuurpunt.