Ruim 5.300 Vlamingen hebben geen dak boven het hoofd

"We hebben geprobeerd om de problematiek zo goed mogelijk in kaart te brengen. Daarom hebben we zowel winteropvangcentra bezocht, waar mensen slechts een nacht kunnen blijven, als ook langdurige vormen van hulpverlening", zegt Hermans. "Er zijn vormen van begeleid wonen via CAW's, en OCMW's stellen doorgangswoningen ter beschikking."

In vergelijking met andere landen ligt het cijfer relatief laag, en ook tegenover de situatie in Brussel doet Vlaanderen het beter. Toch ligt het effectieve cijfer hier volgens Hermans waarschijnlijk nog iets hoger. "Dit cijfer is mogelijk nog een onderschatting, zeker wat betreft de mensen die effectief op straat leven. Dit is onze eerste poging om de situatie in kaart te brengen."

Dat daklozen zich vooral in de grote steden bevinden, is een veronderstelling die niet helemaal klopt. "In Antwerpen en Gent is de problematiek inderdaad wel het grootst, maar net daar is de voorbije jaren zwaar geïnvesteerd in winteropvang. Maar we krijgen steeds vaker signalen van hulpverleners die wijzen op problemen in kleinere en middelgrote steden, waar niet altijd opvang is voorzien", vertelt Hermans.

Daklozen die geen opvangvoorzieningen opzoeken, blijken vooral hun toevlucht te zoeken tot kraakpanden en garageboxen.

Tenslotte maakt Hermans nog een verschil tussen langdurig daklozen en mensen die tijdelijk thuisloos zijn. "Bij de mensen die een beroep doen op de winteropvang, is één op de vijf minder dan twee maanden dakloos. Die groep bestaat dus zeker ook. Een op de drie die daar aanklopt, leeft wel al meer dan 2 jaar op straat."

Toch is er ook voor die groep een oplossing. "Uit internationaal onderzoek blijkt dat wanneer je mensen een dak boven hun hoofd biedt, ook hun psychische problemen bijvoorbeeld drastisch verminderen. Het probleem is dat in ons land de bevoegdheden verspreid zitten over verschillende niveaus. Er is dus niet 1 minister die zich over deze zaak kan buigen", besluit hij.