25 jaar geleden: Kopstukken CCC krijgen levenslang
In 1984 en 1985 plegen de Strijdende Communistische Cellen veertien aanslagen in België. De aanslagen zijn gericht tegen de "vijanden van het communisme" en de groep viseert vooral politieke en militaire doelwitten.
De eerste aanslag wordt gepleegd op een vestiging van het Amerikaanse bedrijf Litton in Evere. Ook het liberaal studiecentrum in Elsene en het CVP-secretariaat in Gent moeten eraan geloven. Toenmalig premier Wilfried Martens krijgt politiebescherming.
In december 1984 wordt op vijf plaatsen tegelijk een NAVO-pijpleiding opgeblazen. In november 1985 wordt een bom in een bank in Charleroi en in de Kredietbank op het Ladeuzeplein in Leuven (foto) tot ontploffing gebracht. De Bank of America is op 4 december 1985 het laatste doelwit van de CCC.
De aanslagen worden gepleegd met dynamiet gestolen uit een steengroeve. Een deel van de explosieven wordt later ook gebruikt bij een mislukte aanslag door Action Directe en bij een mislukte aanslag van de Rote Armee Fraktion.
De CCC heeft het vooral gemunt op banken en bedrijven, en wil geen menselijke slachtoffers maken. Zo verwittigt de groep de autoriteiten als er een aanslag zal plaatsvinden of worden er brieven (foto boven) gelegd met een waarschuwing op.
Toch kan de groep niet vermijden dat er twee brandweermannen om het leven komen en in totaal 28 mensen bij hun aanslagen gewond raken. De dood van de brandweermannen zal de leider van de CCC, Pierre Carette, later een "accident de parcours" noemen, omdat de rijkswacht het had nagelaten de twee mannen op tijd te waarschuwen.
Op 16 december 1985 worden de vier belangrijkste leden van de CCC - Bertrand Sassoye, Didier Chevolet, Pascale Vandegeerde en Pierre Carette (foto) - opgepakt als ze hamburgers zitten te eten in een Quick-fastfoodrestaurant in Namen. Hiermee komt een einde aan de terreuraanslagen en de angstpsychose waarin ons land leeft.
De vier worden op 21 oktober 1988 voor het hof van assisen in Brussel veroordeeld tot levenslang. Vooral de dood van de twee brandweerlieden bij de aanslag op het gebouw van het VBO in Brussel weegt zwaar door bij die beslissing. De vier zien zichzelf als politieke gevangenen.
Op 4 februari 2000 mag Pascale Vandegeerde, vijftien jaar na haar arrestatie, als eerste de gevangenis vervroegd verlaten. Op 10 februari is ook Didier Chevolet op vrije voeten. En in juni van datzelfde jaar trekt Bertrand Sassoye de gevangenispoort achter zich dicht. Pierre Carette, die als de leider wordt beschouwd, mag pas in februari 2003 de gevangenis verlaten.
In juni 2008 wordt Carette opnieuw opgepakt voor het schenden van de voorwaarden van zijn voorwaardelijke invrijheidstelling. Een van die voorwaarden is dat hij "geen activistisch politiek contact mag opnemen met zijn kompanen". Een week later beslist de strafuitvoeringsrechtbank dat hij niet opnieuw de cel in moet, omdat er geen bewijs is dat de contacten met zijn ex-kompaan Bertrand Sassoye niet pacifistisch zijn.
