Justitie laat verkrachtingszaken links liggen

Verkrachtingszaken worden nog steeds stiefmoederlijk behandeld door justitie. Dat moest Céline Camps aan den lijve ondervinden. In het magazine "Koppen" deed ze vanavond haar verhaal.

Vier jaar geleden wordt ze verkracht in haar appartement in Brussel. "Rond 5 uur 's ochtends werd ik wakker van gebel aan de voordeur. Toen ik ging kijken dook plots een agressieve man voor me op. Hij duwde me op de grond en verkrachtte me."

Céline weerstaat de drang om zich te wassen en gaat naar het ziekenhuis. Daar kan ze een spermastaal van de dader afleveren. Dat blijft echter een jaar in het laboratorium liggen. Volgens directeur van het Nationaal Instituut voor Criminalistiek en Criminologie Jan De Kinder is dat de normale gang van zaken. "We moeten met de analyse wachten tot we daartoe een officiële opdracht krijgen. Dat duurt vaak maanden."

Voor Céline zit er niks anders op dan te wachten. Volgens professor strafrecht Liesbet Stevens is zij lang niet het enige verkrachtingsslachtoffer dat met een trage werking van justitie wordt geconfronteerd. "75% van het DNA-materiaal wordt niet of niet onmiddellijk geanalyseerd. Dat zegt iets over de prioriteit die aan verkrachtingszaken wordt gegeven", zegt ze. "Ik begrijp heel goed dat  slachtoffers zich in de steek gelaten voelen."

Daders van verkrachtingen kunnen hierdoor ongestoord hun gang gaan. Dat is ook het geval in de zaak van Céline. De man die zich aan haar vergreep, had al verschillende verkrachtingen en pogingen tot verkrachtingen op zijn kerfstok staan. Hij randde zelfs een meisje van 12 aan. Ook bij haar werd een spermastaal afgenomen maar ook dat werd pas maanden later onderzocht.

Pas in 2010 wordt de man opnieuw opgepakt voor nieuwe feiten. Ditmaal wordt hij ook effectief veroordeeld waardoor zijn DNA in een databank terechtkomt. Pas nu wordt duidelijk dat hij Céline heeft verkracht. Eindelijk kan hij voor de feiten voor de rechter worden gedaagd maar zelfs dan gaat het traag. "De zaak is uitgesteld tot 2 september", zegt Céline na afloop van de eerste zitting. "Nu moet ik nog een hele zomer in ongeduld en spanning afwachten. Ik ben erg teleurgesteld."

Het verhaal van Céline is jammer genoeg geen uitzondering. In België worden slechts 4 op 100 verkrachters veroordeeld. Nochtans is verkrachting een veel voorkomend misdrijf. "Ons land telt 2.500 verkrachtingen per jaar", geeft professor Stevens nog mee. "Dat komt neer op 50 per week. Als er wekelijks 50 roofovervallen zouden gebeuren, zou men veel sneller in actie schieten om de daders te vatten."

Nochtans zijn de laboratoria in ons land technologisch in staat stalen sneller te onderzoeken indien justitie dat zou vragen. "Als we een DNA-staal van een verkrachting binnenkrijgen en het is heel dringend dan kunnen we het voornemen op onze andere activiteiten", zegt De Kinder. "Een analyse kunnen we dan op enkele dagen klaar hebben."