"Roger Vangheluwe had moeten zwijgen"

"Hier gaat alles heel goed. Met zonnige groeten uit Frankrijk." Zo vat Gazet van Antwerpen de Vangheluwe-show op VT4 samen. En Paul Geudens spaart de adjectieven niet: ongelooflijk, verbijsterend, weerzinwekkend, misselijkmakend. "Iedereen heeft zich in Vangheluwe vergist. Een geboren acteur is hij, met een ziekelijke geest die het onderscheid tussen goed en kwaad niet kan maken. Zijn plaats is in een cel of in een psychiatrische inrichting, of in een klooster in Ethiopië."

Vooral Vangheluwe's kleine zinnetjes deden rillingen over de rug lopen, zegt Het Nieuwsblad. Hij vond zichzelf geen pedofiel want hij hield zijn kleren aan. Vangheluwe is alleen emotioneel als het over hemzelf gaat, stelt Liesbeth Van Impe vast. En we moeten hem nog altijd monseigneur noemen. "Hij mag er nu verder het zwijgen toe doen want hij heeft niets zinvols te vertellen."

Het interview tartte niet alleen door de lengte van een uur alle mediawetten, vindt Het Belang van Limburg. Vangheluwe had moeten zwijgen. Uit respect voor de slachtoffers, voor het instituut dat hij nog vertegenwoordigt, en ook in zijn eigen belang. Nu heeft hij alleen maar aangetoond dat de "voorlopige maatregel" die Rome hem oplegde, zeer gepast is. Volgens Luc Standaert heeft de man werkelijk psychiatrische hulp nodig.

Voor De Standaard pakt het interview met Vangheluwe op de adem. Het bewijst de deugdelijkheid van het journalistiek principe van het wederwoord. Vangheluwe heeft recht op verdediging. De kerk wilde niet dat hij sprak. De Belgische bisschoppen zaten in conferentie. De hemel viel op hun dak. Dit verweer maakt zoveel duidelijk. Het moet wel een erg kil en verloren instituut zijn, dat zo'n man het daar tot bisschop kan schoppen. Vangheluwe wilde het interview graag voor Pasen afleggen. In de aanloop naar de Goede Week mag een christen lijden. En dan komt de verrijzenis. Geen twijfel dat Vangheluwe rekent op verlossing, denkt Karel Verhoeven.

Ontluisterend, stuitend, walgelijk, misselijkmakend... "Welk woord zou eigenlijk het beste passen om Roger Vangheluwe te omschrijven", vraagt De Morgen zich af. "Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen", klonk het ijskoud. Hoe hard moet het zijn om je dader op tv het onverdedigbare te zien verdedigen, en dat het in het verborgene blijkbaar niet zo slecht toeven is. "De stilte van het Vaticaan is oorverdovend en ondraaglijk", is de mening van Steven Samyn.

Het is niet dat een pedofiel geen moment gemoedsrust meer mag hebben, lezen we in Het Laatste Nieuws. Het is niet dat een pedofiel per definitie een integraal verdorven mens is. Het is niet dat Roger Vangheluwe liters tranen had moeten wenen en zichzelf tot bloedens toe had moeten kastijden, live in beeld. Hem in één adem vernoemen met Dutroux, zoals Mettepenningen impulsief deed, is er ver over. Maar het bewijst hoe groot niet alleen de volkswoede is, maar ook die van katholieke intellectuelen. Hopelijk volgt nu ook Rome. Want deze man verdient geen kansel en kruis meer, geen steun en stem. Laat hem zwijgen, smeekt Jan Segers.

In de Franstalige perscommentaren is niets terug te vinden over Vangheluwe. Enkel op de voorpagina van Vers l'avenir staat een vermelding.

Op 23 april 2010 nam Roger Vangheluwe ontslag als bisschop van Brugge. Maar voor de kerk blijft hij wel het statuut, de titel van bisschop behouden tot op vandaag. Als geestelijke die met pensioen is, ontvangt hij 2.800 euro per maand van de staat.

Vangheluwe dook na zijn ontslag onder in de abdij van Westvleteren tot hij in september, na toenemende druk, aankondigde dat hij zich "in het verborgene" zou ophouden.

Vorige week maakte het Vaticaan een voorlopige sanctie bekend. De bisschop moet "een spirituele en psychologische behandeling" volgen en hij moet België verlaten. Hij verblijft nu in een abdij in Frankrijk.