Wat is de N-VA met de index van plan?
"De index beschermt de koopkracht van de overheid, niet die van de werknemer", zei De Wever gisteren tijdens het debat met Magnette. "Voor de rest is het een mechanisme dat werk wegjaagt. Voor uitkeringen en pensioenen wil ik het systeem behouden, maar voor het overige ben ik een voorstander van all-in akkoorden waarin het loon en de overige arbeidsvoorwaarden worden vastgelegd."
Opmerkelijk: eind maart zei Van Overtveldt in "De zevende dag" dat de N-VA de indexering van de lonen wél wil behouden, zij het dat het systeem op een andere manier moet worden toegepast. Quid?
Geconfronteerd met deze vermeende tegenspraak laat Van Overtveldt nu verstaan dat het verschil tussen de twee boodschappen meer semantisch dan inhoudelijk van aard is: daar waar het woord "index" in het dagelijkse taalgebruik de connotatie van automatische indexering heeft, doelde hij in "De zevende dag" op het principe dat lonen de stijging van de levensduurte volgen.
"Het verbinden van de stijging van de levensduurte met die van het loon is universeel", legt hij uit. "Vraag is hoe en onder welke voorwaarden die loonstijging wordt doorgevoerd."
"Wij vinden dat onze vorm van indexering absoluut moet worden herzien. Het huidige systeem waarbij de lonen automatisch stijgen, betekent dat de levensduurte minuut per minuut wordt gevolgd. Dat is niet houdbaar. Daarom pleiten we voor een andere manier van indexeren. Eén waarbij de loonstijging jaarlijks of tweejaarlijks wordt vastgelegd, per sector en afhankelijk van tal van factoren zoals de situatie in onze buurlanden."
"In het geval van de laagste uitkeringen willen we de index wél behouden", benadrukt hij nog. "Daar is de nood aan koopkracht immers hoog. Kijk: op de lange termijn streven we naar zo veel mogelijk jobcreatie met respect voor de koopkracht. Op de korte termijn willen we af van de nefaste aspecten eigen aan een automatische loonindexering."
