13 tot 19 juli 1916: geen vakantie in Britse munitiefabrieken
Het Britse ministerie van munitie heeft beslist om vakantiedagen in de fabrieken uit te stellen. Nu er zwaar gevochten wordt in Frankrijk mag de productie niet stilvallen.
Arbeiders in de Britse munitiefabrieken krijgen voorlopig geen vakantie. De wettelijke vrije dagen in augustus worden opgeschoven naar het einde van de zomer.
Dat heeft het Britse ministerie van Munitie beslist.
Deze maatregel moet ervoor zorgen dat de munitieproductie niet afneemt in deze cruciale periode van zware gevechten.
Campagneposter: "Geen vakantie. Fritz! Fritz! Nemen die Britse munitie-werkers nu nooit eens vakantie?" (IWM PST 13307). Engelse vrouwen krijgen een opleidng in een technische school voor hun werk in een munitiefabriek.
Er komt een affichecampagne om de bevolking te overtuigen van het belang van de maatregel voor de oorlog.
Werknemers zullen bovendien worden aangemoedigd om op vrije dagen te werken. In ruil worden ze dan extra betaald. De vakbonden hebben daarmee ingestemd.
Britse vrouwen lassen in een fabriek voor vliegtuigonderdelen
Geallieerde vooruitgang aan de Somme
In het Somme-offensief boeken de Britten dan toch een duidelijke vooruitgang.
Na de zware slachting bij het begin van het offensief zijn de Britse troepen anders gaan opereren. Ze proberen stuk voor stuk afzonderlijke dorpen en bossen te veroveren.
Zo zijn de dorpen Longueval en Bazentin-le-Petit in Britse handen, net als het bos van Trônes.
De Duitse weerstand is echter hevig. Bij Orvillers, ten noorden van de weg Albert-Bapaume, is de vooruitgang na twee weken amper een kilometer, nog meer naar het noorden is er zo goed als geen vooruitgang.
Britse troepen brengen loopplanken naar de loopgravenop het pas veroverde terrein in Longueval (Albums Valois, BDIC).
Duitse tegenaanvallen hebben de Britten teruggedreven uit wat ze ‘High Wood’ noemen (het Bois des Foureaux). In een ander bos, dat van Delville, zijn zeer zware gevechten bezig.
Aan de zuidkant van het Somme-front hebben de Fransen Duitse tegenaanvallen afgeslagen bij het dorp Biaches.
De Geallieerden hebben nog altijd een zeer groot overwicht in manschappen. Maar hun verliezen zijn evenredig aan hun aantallen.
In Delville Wood krijgt het kleine Zuid-Afrikaanse contingent in het Britse leger, zo'n 3.000 man, allen blanken, zijn vuurdoop. Meer dan 700 man worden in enkele dagen uitgeschakeld, ze zijn dood, vermist of gewond.
Optimisme op de Franse nationale feestdag
De Fransen hebben op 14 juli hun nationale feestdag gevierd, de tweede sinds het begin van de oorlog.
Op de traditionele militaire défilé in Parijs marcheerden troepen van de Geallieerde landen mee. Belgische wielrijders en mitrailleurs mochten de stoet openen.
Daarop defileerden troepen uit het Britse Rijk: Engelsen, Schotten, Indiërs, Australiërs, Nieuw-Zeelanders. Ze werden gevolgd door Russische soldaten van grote gestalte.
Onder de Franse troepen waren er ook koloniale eenheden: zoeaven, zwarte tirailleurs, Marokkanen en Annamieten.
De Britse delegatie tijdens het défilé op de Place de la Concorde, voorop marcheert een muziekkapel van de Scots Guards
In zijn gelegenheidstoespraak was de Franse president Poincaré eerder optimistisch over de oorlog. Verdun is niet meer dan een hoop ruïnes maar de Franse overwinning daar is in de verte zichtbaar, zo zei hij.
Hij wees op de zware offensieven die de Geallieerden momenteel aan de verschillende fronten uitvoeren.
Voor Poincaré is het duidelijk dat Frankrijk de strijd niet zal opgeven voordat Duitsland alle veroverde gebieden teruggeeft. En dat zijn niet alleen de provincies die het in 1914 binnenviel, maar ook het in 1870 veroverde Elzas-Lotharingen.
De Belgische cyclisten die deelnamen aan het défilé
De Franse en de Britse pers zijn de laatste weken inderdaad nogal opgetogen, omdat de Geallieerden overal in het offensief zijn.
De Duitse pers ziet het anders : het Russische offensief is tot stilstand gekomen, de Italiaanse aanval kwakkelt en de Fransen en Britten leiden bij Verdun en aan de Somme enorme verliezen.
14 juli in de Marokkaanse hoofdstad Rabat: generaal Lyautey decoreert verdienstelijke militairen in aanwezigheid van de sultan
Uitroeing Armeniërs gaat door
De foto hier onder is genomen in de Turkse stad Trabzon, net voor de stad enkele weken geleden is veroverd door de Russen.
In het Armeense kwartier hebben de Turkse politie en gendarmerie de inwoners uit hun huizen gehaald en gedwongen te vertrekken voor wat ongetwijfeld een dodentocht wordt.
Op de verhoogde stoep rechts houdt een officier een tegenstribbelende vrouw vast.
Meer Duitse vrouwelijke leerkrachten
In Pruisen, de (verreweg) grootste Duitse deelstaat, moeten er meer onderwijzeressen in het lager onderwijs komen.
Volgens een besluit van het ministerie van Onderwijs worden 2/3 van alle plaatsen in meisjesscholen aan vrouwen voorbehouden. In gemengde scholen moet 1/3 van de leerkrachten vrouw zijn.
Doordat zoveel mannen naar het leger moeten, moeten steeds meer jobs aan vrouwen worden gegeven.
Op de bovenste foto: vrouwen die worden opgeleid tot trambestuurder in Berlijn, op de onderste foto: vrouwen werken mee aan de bouw van de metro in Berlijn. Uit Wereldkroniek, 1916.
Kardinaal Mercier toegejuicht in Turnhout
Op zondag 17 juli is kardinaal Mercier in de Sint-Pieterskerk in Turnhout het vormsel komen toedienen. Uren voor de dienst was elke stoel in de kerk al bezet.
Toen de kardinaal binnenkwam, werd spontaan kerkelijk gezang aangeheven. De deken van Sint-Pieters dankte kardinaal Mercier en bracht hem hulde.
Na afloop begaf de kerkvorst zich naar de dekenij in de Warandestraat. Langs beide kanten van de straat stonden duizenden op hem te wachten en werd hij geestdriftig toegejuicht. De Duitsers kwamen niet tussen.
De menigte buiten als de kardinaal uit de kerk vertrekt (met dank aan Sam Van Clemen)
Leerboek Engeld gecensureerd
De Duitse censuur in bezet België heeft een uitgeverij toestemming verleend om een leerboek Engels voor de scholen te herdrukken. Mits enkele wijzigingen.
Vooreerst moet de titel veranderen. De huidige titel "Alice in England" is ongepast, omdat die “het idee geeft van een reis naar Engeland”. Wat in het bezette België ten strengste verboden is.
Bovendien staan achteraan in het boek het Britse en het Amerikaanse volkslied. Die moeten verdwijnen.
Voor de Britse nationale hymne is de reden duidelijk en wat de Amerikaanse betreft, “weet men nooit hoe de zaken met de Verenigde Staten zullen aflopen”, aldus de censor.