LETTERLIJK: Woordfront

Laat ons niet verloren lopen
Laat ons niet verloren gaan
Laat ons samen vallen
Samen ondergaan
Zie ons door de aarde ploeteren
Egels met stekels uitgerukt
Vlinders met gescheurde vleugels
Zelfs als dieren zijn wij mislukt
Dit is het zwarte verhaal
Van het gas over de velden
Van de velden vol met mensen
Van mensen loeiend als beesten
Van beesten met onze stemmen
Hoor een meeuw ons overschreeuwen
Wij hebben teveel geloofd
Wij zijn stil en lamgeslagen
Hoe de hoop in ons traag dooft
Laat het rookgordijn optrekken
En de monsters terug gaan
Naar de angstdroom waar ze waren
Om daar als spoken te bestaan
Dit is het zwarte verhaal
Van het gas over de velden
Van de velden vol met mensen
Van mensen loeiend als beesten
Van beesten met onze stemmen
Dit is het zwarte verhaal
Van het gas over de velden
Van de velden vol met mensen
Van mensen loeiend als beesten
Van beesten met onze stemmen
Laat ons niet in de schaduw verdwijnen
Maak ons niet zo klein en zwak
In de straten groeit de angst
Die als een reuzenboom vertakt
Tel de lege huizen
Hun mensen zijn niet meer daar
Laat ons de namen herhalen
Als bange echo’s van elkaar
Dit is het zwarte verhaal
Van het gas over de velden
Van de velden vol met mensen
Van mensen loeiend als beesten
Van beesten met onze stemmen
Laat ons niet wanhopig achter
In een kamer zonder deur
Om tegen muren op te lopen
Gevangen in terreur
Was ons met het zwartste water
Niemand wandelt zomaar weg
Er hangt bloed aan onze handen
De oorlog heeft ook ons besmet
Dit is het zwarte verhaal
Van het gas over de velden
Van de velden vol met mensen
Van mensen loeiend als beesten
Van beesten met onze stemmen
Duw ons diep onder water
Het smaakt naar chloor en stront
Spoel ons weg, de zee in
Die in het grote niets uitmondt
Haal ons niet uit elkaar
Wij kunnen alleen maar samen
Laat onze kinderen leven
Waar wij ter wereld kwamen
Dit is het zwarte verhaal
Van het gas over de velden
Van de velden vol met mensen
Van mensen loeiend als beesten
Van beesten met onze stemmen
Verwacht van ons geen antwoord meer
Nu prikkeldraad de stad omgeeft
Wij durven niet meer herhalen
Dat dit verhaal geen einde heeft

Waarom ons land ons huis ons hart
Waarom ons lijf ons lief ons hoofd
Waarom
Waarom bevriezen onze stemmen
Als wij hun namen noemen?
Waarom uw haat uw geelgroen gas
Waarom uw laarzen op ons gras
Waarom
Waarom is de zon een donker gat
Dat uit de hemel is gebrand?
Waarom zo hees zo rauw zo fel
Waarom uw schreeuw uw grof geweld
Waarom
Waarom maken uw bevelen
Van elke man een slaaf?
Waarom uw wil uw wet uw vlag
Waarom uw plan uw massamoord
Waarom
Waarom stoppen wij met ademen
Als uw wolken naderen?
Waarom het bord het spel de gok
Waarom de stenen een na een
Waarom
Waarom vallen de muren om
In de puinhoop van ons leven?
Waarom zo hard zo zwart zo koel
Waarom zo dag en nacht de schijn
Waarom
Waarom zijn wij zo koud als stenen
Naakt onder een blote hemel?
Waarom de prothese van de taal
Waarom geen been om op te staan
Waarom
Waarom is geen woord sterk genoeg
Om ons weg te voeren?
Waarom de angst voor de herhaling
Waarom de fout de rouw de dwaling
Waarom
Waarom zullen wij nooit meer zijn
Wie wij vroeger waren?
Waarom opnieuw opnieuw opnieuw
Waarom opnieuw opnieuw opnieuw
Waarom
Waarom blijven wij aan onze vragen hangen
Als aan prikkeldraad?
Waar ons land ons huis ons hart
Waar ons lijf ons lief ons hoofd
Waar
Waar zijn de handen die ons dragen
Door de dagen naar later?

De ruis
De stank
Fucking gas
Valt ons aan
Wolken vol gif
Ploffen open
De ijskoude gil
In de stomme film
Gifwolk
Lijken
Overal
Zeppelins
Lijven vol gas
Wij stijgen op
Naar een laffe god
Die niet helpen wil
Wij zijn mensen
Geen helden
Met namen voor later
Raaf pikt
Een gat
In de dag
Pikzwart uur
De dood scoort
Gifgroen bloedrood
De raven pikken
In het blauwe lijk
Vogel
Klein dier
Wees niet bang
Kom maar hier
In deze kooi
Alleen plezier
Hoor hoe wij fluitend
Je nek omwringen
Wij zijn mensen
Geen helden
Met namen voor later
Links rechts!
Voorwaarts!
Foute mars
Uit de maat
Uw laars van haat
Dendert verder
Uw gas verdelgt ons
Heel doeltreffend!
Wij zij
Ons volk
Hun daden
Wij de kracht
Zij de spijkers
Wij eisen wraak
Geef ons een hamer
Om koppen te slaan
Wij zijn mensen
Geen helden
Met namen voor later
Geen naam
Geen kind
Uit de kut
In de kuil
Heel de wereld
Totaal om zeep
Foute volgorde
Een kind mag nooit eerst
Genoeg!
Gedaan!
In het slijk
Vloeken wij
Om te tonen
Dat wij leven
Wie weet hoe lang nog
Wie weet hoe kort nog
Wij zijn mensen
Geen helden
Met namen voor later
Zeg niets
Geen woord
Neem een pen
Kras ons door
Bestaansbewijs
Niet meer nodig
Vier letters voor dood
Vijf letters voor moord

Neem ons mee haal ons weg
Van de perte totale van het heelal
Neem ons mee toon ons de weg
Naar het vlakke Vlaamse land
Waar de zon
De grond weer schoon zal schrobben
Naar dagen lief als madelief
Naar dagen rood als klaproos
Naar dagen uitverkoren
Dit land ziet ons in stilte graag
We gaan ze achterlaten
Levens die geen levens waren
We lopen op de rand van de dagen
Die een krater hebben geslagen
Wij gaan
Van hier naar later
Naar dagen lief als madelief
Naar dagen rood als klaproos
Naar dagen uitverkoren
Dit land ziet ons in stilte graag
Een soldaat kan zichzelf niet verslaan
Lucht heeft geen adem nodig
Een hart hoort zichzelf niet slaan
Maar een mens
kan een mens horen wenen
En beslissen op te staan
Naar dagen lief als madelief
Naar dagen rood als klaproos
Naar dagen uitverkoren
Dit land ziet ons in stilte graag
Aan de boom groeit een tak
Op de tak zit een vogel
De vogel kijkt ons in de ogen
In onze ogen leest hij onze dromen
Daar zijn wij al verder gekomen
Dan we ooit durfden hopen
Naar dagen lief als madelief
Naar dagen rood als klaproos
Naar dagen uitverkoren
Dit land ziet ons in stilte graag
Zoals klimop zijn wortels volzuigt
En met zijn vingers de muren betast
Zo zullen wij uit de grond kruipen
De wereld binnen
Wij gaan
Bloot zijn en beginnen
Naar dagen lief als madelief
Naar dagen rood als klaproos
Naar dagen uitverkoren
Dit land ziet ons in stilte graag
Het broertje van Woede heet Hoop
Hij is door mama Angst
Op de wereld gegooid
Het kind versnelt de jaren
En brengt ons
Steeds dichter bij het land van later

V: Waarom ons land ons huis ons hart
A: Dit is het zwarte verhaal
W: zeg niets, geen woord
H: neem ons mee haal ons weg
V: waar zijn de handen die ons dragen?
W: Wij zijn mensen geen helden
A: laat ons de namen herhalen
H: steeds dichter bij het land van later

Hier zijn wij
De kinderen van de kinderen
Mensen uit mensen gemaakt
Allemaal gekwetst
Allemaal onderweg
Allemaal op de tast
Wij zijn de kinderen van de kinderen
Wij zijn de eersten
Wij zijn de laatsten
Wij zijn zo klein
Wij zijn zo groot
Te klein om alles te weten
Te groot om ooit te vergeten
Te sterk om niet door de storm te gaan
Wij zijn de kinderen van de kinderen
Wij breken de stilte open
En horen het wilde leven
Wij herhalen en herhalen
Dit is het begin
Dat volgt op het einde